Verbum

анабіёз, -у, м. (спец.).

Рэзкае запавольванне або спыненне жыццёвых працэсаў у арганізме з наступным аднаўленнем іх пры спрыяльных умовах.

|| прым. анабіяты́чны, -ая, -ае і анабіёзны, -ая, -ае.

аната́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж. (спец.).

Кароткая характарыстыка кнігі, артыкула і пад., якая ў асноўным перадае іх змест, дае ацэнку.

А. падручніка.

|| прым. анатацы́йны, -ая, -ае.

анке́та, -ы, ДМ -ке́це, мн. -ы, -ке́т, ж.

Апытальны ліст для атрымання якіх-н. звестак пра таго, хто яго запаўняе.

Запоўніць анкету.

|| прым. анке́тны, -ая, -ае.

апавяда́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Той, хто апавядае, расказвае што-н.

2. Аўтар апавяданняў, пісьменнік.

|| ж. апавяда́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. апавяда́льніцкі, -ая, -ае.

апалчэ́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.

Чалавек, які ўступіў у апалчэнне, удзельнік, баец апалчэння.

|| ж. апалчэ́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. апалчэ́нскі, -ая, -ае.

апа́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто паліць печы ў службовым памяшканні або працуе ў кацельнай.

|| ж. апа́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. апа́льшчыцкі, -ая, -ае.

апяку́н, апекуна́, мн. апекуны́, апекуно́ў, м.

Асоба, якой даручана апека, апякунства над кім-н.

|| ж. апяку́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. апяку́нскі, -ая, -ае.

археало́гія, -і, ж.

Навука, якая вывучае гісторыю, быт і культуру старажытных народаў па рэчавых, матэрыяльных помніках, што захаваліся да нашага часу.

|| прым. археалагі́чны, -ая, -ае.

Археалагічныя раскопкі.

асі́на, -ы, мн. -ы, асі́н, ж.

Лісцевае дрэва сямейства вярбовых з зеленаваташэрай гладкай карой, а таксама драўніна яго.

|| прым. асі́навы, -ая, -ае.

Дрыжыць як а. ліст (прымаўка).

атаві́зм, -у, м.

Праяўленне ў чалавека, жывёл і раслін прыкмет, што былі ўласцівы іх адцаленым продкам (звычайна пра з’явы выраджэння, ненармальнасці).

|| прым. атавісты́чны, -ая, -ае.

Атавістычныя праяўленні.