Verbum

мілэ́дзі, нескл., ж.

Ветлівы зварот у англічан да замужняй жанчыны з прывілеяваных класаў.

мі́ля, -і, мн. -і, міль, ж.

Адзінка вымярэння адлегласці, якая мае неаднолькавае значэнне ў розных краінах.

Геаграфічная м.

Марская м.

мім, -а, мн. -ы, -аў, м.

Акцёр, які іграе толькі сродкамі мімікі, без слоў.

мі́ма.

1. прысл. Не спыняючыся, не затрымліваючыся або блізка, побач.

Ехаць м.

2. прыназ. з Р. Выражае прасторавыя адносіны: указвае на прадмет, асобу, каля якіх адбываецца рух.

Страляць м. цэлі.

◊

Прапусціць міма вушэй (разм.) — не звярнуць увагі на тое, пра што гавораць.

мімаво́льны, -ая, -ае.

Тое, што і міжвольны.

|| наз. мімаво́льнасць, -і, ж.

мімае́здам, прысл. (разм.).

Праездам, падарозе.

М. пабываць у музеі.

мімалё́тны, -ая, -ае.

1. Які пралятае або праходзіць міма, не затрымліваючыся.

2. Беглы, быстры.

М. позірк.

Мімалётная сустрэча.

3. Які хутка знікае, хутка праходзіць, непрацяглы.

Мімалётнае шчасце.

|| наз. мімалётнасць, -і, ж.

мімахо́дам, прысл.

1. Праходзячы, праязджаючы міма.

М. зайсці куды-н.

2. перан. Між іншым, выпадкова.

М. сказаць.

мі́міка, -і, ДМ -міцы, ж.

Рухі мышцаў твару, якія выражаюць унутраны стан.

Выразная м.

|| прым. мімі́чны, -ая, -ае.

Мімічная сцэна.

мімікры́я, -і, ж. (спец.).

Прыпадабненне некаторых відаў жывёл і раслін да навакольнага асяроддзя з мэтай самазахавання.