«дрэва жыцця»,
назва аднаго з відаў раслін роду туя.
т. 6, с. 229
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
валяр’я́навы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да валяр’яну. Валяр’янавае карэнне. // Прыгатаваны з валяр’яну. Валяр’янавы пастой.
2. у знач. наз. валяр’я́навыя, ‑ых. Сямейства двухдольных шматгадовых травяністых раслін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
казяльцо́вы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да казяльцу. Казяльцовае лісце.
2. у знач. наз. казяльцо́выя, ‑ых. Сямейства раслін, да якога адносяцца казялец, кураслеп, пралеска і інш.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ла́даннікавы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да ладанніку. Ладаннікавы куст.
2. у знач. наз. ла́даннікавыя, ‑ых. Сямейства двухдольных раслін, да якога адносяцца ладаннік, санцацвет і інш.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
малача́евы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да малачаю. Малачаевы сок.
2. у знач. наз. малача́евыя, ‑ых. Сямейства двухдольных раслін, лісты і сцёблы якіх утрымліваюць белы сок.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
маляўні́часць, ‑і, ж.
Уласцівасць маляўнічага. Па сваіх памерах, па багаццю і разнастайнасці жывёл і раслін, па маляўнічасці краявідаў Белавежская пушча вылучаецца сярод усіх лясоў Еўропы. В. Вольскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пад’е́льнік, ‑у, м.
Род шматгадовых сапрафітных травяністых раслін сямейства вертляніцавых з лусачкамі на сцябле, жаўтаватымі лісцікамі і кветкамі, сабранымі ў гронку, якія растуць пераважна ў хвойных лясах.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
по́месь, ‑і, ж.
Парода, патомства, атрыманыя ад скрыжавання жывёлы або раслін розных відаў, народ, гатункаў. Мул — помесь асла з кабылай. // Асобная жывёліна або расліна, атрыманая такім спосабам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
размнажэ́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. размнажаць — размножыць і размнажацца — размножыцца.
2. Аднаўленне патомства жывёльным або раслінным арганізмам. Бясполае размнажэнне. Палавое размнажэнне. Вегетатыўнае размнажэнне раслін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
се́мечка, ‑а; Р мн. ‑чак; ж.
1. Памянш.-ласк. да семя (у 1 знач.).
2. Семя ў плодзе некаторых раслін: яблыні, грушы і інш.; зярнятка. Семечка грушы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)