Verbum

зо́мбі

(англ. zombie, ад афр. zumbi = фетыш)

1) мярцвяк у афрыканскай міфалогіі, які выконвае волю таго, хто выклікаў яго дух;

2) перан. чалавек, здольны раўнадушна рабіць учынкі пад уздзеяннем чужой, пераважна злой волі.

рэ́гент

(лац. regens- -ntis = які кіруе)

1) часовы правіцель манархічнай дзяржавы, які назначаецца, калі трон незаняты або манарх не можа здзяйсняць уладу з-за хваробы, непаўналецця, працяглай адсутнасці;

2) дырыжор хору, пераважна царкоўнага.

аксітацы́н

(ад аксі- + гр. tokos = нараджэнне)

гармон задняй часткі гіпофіза, які выклікае скарачэнне гладкай мускулатуры ўнутраных органаў (пераважна маткі).

альбатрэ́лус

(н.-лац. albatrellus)

шапкавы базідыяльны грыб сям. скутыгеравых, які расце ў хвойных лясах, пераважна старых ельніках; ядомы; бяляк.

біядэграда́цыя

(ад бія- + дэградацыя)

працэс раскладання матэрыялаў, рэчываў або аб’ектаў у навакольным асяроддзі пад уздзеяннем жывых арганізмаў (пераважна мікраарганізмаў).

гідрако́леус

(н.-лац. hydrocoleus)

ніткаватая сіне-зялёная водарасць сям. шызотрыксавых, якая трапляецца пераважна ў морах, радзей у прэсных водах.

дыфтэры́я

(фр. diphtérie, ад гр. diphtherion = скурка, плеўка)

заразная хвароба, пераважна дзіцячая, з паражэннем зева, слізістых абалонак носа, гартані.

кабачо́к

(рус. кабачок, ад цюрк. kabak)

расліна сям. гарбузовых з пладамі пераважна прадаўгаватай формы, а таксама плод гэтай расліны.

эрызіпело́ід

(ад гр. erysipelas = шалёнасць + -оід)

інфекцыйная хвароба, якая паражае пераважна свіней, зрэдку чалавека пры кантакце з хворай жывёлінай.

эўгле́на

(н.-лац. euglena)

аднаклетачная водарасць сям. эўгленавых, якая пашырана пераважна ў невялікіх прэсных вадаёмах, балотах, на мокрым грунце.