Verbum

чако́на

(ісп. chacona)

1) народны іспанскі танец, вядомы з 16 ст., які суправаджаецца спевамі і гукамі кастаньетаў;

2) музычны твор у рытме гэтага танца.

гімн

(лац. hymnus, ад гр. hymnos)

1) урачыстая песня як сімвал дзяржавы;

2) увогуле хвалебная песня або музычны твор у гонар каго-н., чаго-н. (напр. г. чалавеку працы, г. жыццю).

рытм

(гр. rhythmos)

1) раўнамернае чаргаванне якіх-н. элементаў (рухальных, гукавых, моўных, біялагічных і інш.) (напр. р. сэрца, р. дыхання, музычны р.);

2) размераны, наладжаны ход чаго-н. (напр. р. працы).

со́ла

(іт. solo, ад лац. solus = толькі адзін)

музычны твор або яго частка, прызначаныя для выканання адным музыкантам, спеваком, танцорам, а таксама выкананне, такога твора адным чалавекам (напр. с. для скрыпкі).

алегрэ́та

(іт. allegretto)

1) муз. умерана хуткі тэмп, больш хуткі, чым мадэрата, але павольнейшы за алегра, 2) музычны твор або яго частка ў такім тэмпе.

анда́нтэ

(іт. andante)

1) муз. умерана павольны тэмп, больш хуткі, чым адажыо, але павольнейшы за анданціна;

2) музычны твор або яго частка ў такім тэмпе.

о́пус

(лац. opus = праца, твор)

1) музычны твор, абазначаны парадкавым нумарам у шэрагу іншых твораў дадзенага кампазітара;

2) іран. усякі твор, праца якога-н. аўтара.

секстэ́т

(ням. Sextett, ад лац. sextus = шосты)

1) музычны твор для шасці галасоў або інструментаў;

2) калектыў выканаўцаў з шасці чалавек; аркестр з шасці інструментаў.

сэптэ́т

(ням. Septett, ад лац. septem = сем)

1) музычны твор для сямі інструментаў або спевакоў з асобнай партыяй для кожнага;

2) ансамбль з сямі выканаўцаў.

ту́ба

(лац. tuba = труба)

1) медны духавы музычны інструмент самага нізкага рэгістра, які складаецца з шматразова сагнутай трубкі і раструба;

2) тое, што і ’цюбік.