Verbum

мілітарызава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак. і незак., што.

Падпарадкаваць (падпарадкоўваць) эканоміку, прамысловасць і пад. мэтам мілітарызму.

|| наз. мілітарыза́цыя, -і, ж.

мілітары́зм, -у, м.

Дзяржаўная палітыка ўзмацнення ваеннай магутнасці, нарошчвання ўзбраенняў і актывізацыі ваенных прыгатаванняў.

|| прым. мілітарысты́чны, -ая, -ае і мілітары́сцкі, -ая, -ае.

мілітары́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто праводзіць палітыку мілітарызму; прыхільнік мілітарызму.

|| прым. мілітары́сцкі, -ая, -ае.

мілі́цыя, -і, ж.

1. У некаторых постсавецкіх краінах: сістэма дзяржаўных службаў і органаў для аховы грамадскага парадку, забеспячэння асабістай бяспекі грамадзян і іх маёмасці.

2. зб. Работнікі гэтай установы.

3. Назва народнага апалчэння ў некаторых краінах.

|| прым. міліцэ́йскі, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.) і міліцы́йны, -ая, -ае (да 3 знач.).

міліцыяне́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Работнік міліцыі (у 1 знач.).

|| прым. міліцэ́йскі, -ая, -ае і міліцыяне́рскі, -ая, -ае.

Міліцэйскія абавязкі.

Міліцыянерскі шынель.

міло́рд, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Ветліва-пачцівы зварот у англічан да мужчыны з прывілеяваных класаў.

мі́лы, -ая, -ае.

1. Які выклікае прыхільнасць да сябе; прыемны, абаяльны.

Мілая ўсмешка.

2. Блізкі сэрцу, любімы, дарагі.

Душу поўнілі мілыя краявіды.

3. у знач. наз. мі́лы, -ага, м., мі́лая, -ай, ж. Каханы, каханая.

З мілым рай і ў будане (прыказка).

мільгаце́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -гаці́ць; незак.

1. Свяціць няроўным, перарывістым святлом; іскрыцца.

У далечыні мільгацелі агеньчыкі.

2. З’яўляцца ў полі зроку і знікаць, праносіцца перад вачыма.

Мільгацяць пералескі і нівы спелай збажыны.

3. перан. Хутка праносіцца ў памяці.

Думкі мільгацелі ў галаве.

|| наз. мільгаце́нне, -я, н.

мільга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. З’яўляцца, паказвацца на кароткі час і знікаць.

Між дрэў мільгала постаць.

2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Хутка праносіцца адзін за адным.

Мільгалі тэлеграфныя слупы.

3. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Тое, што і мігаць (у 3 і 4 знач.).

Мільгаюць агеньчыкі.

4. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.), перан. Праносіцца ў свядомасці.

Ужо нераз мільгала думка стаць ляснічым.

|| аднакр. мільгану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

|| наз. мільга́нне, -я, н.

мільё́н, -а, мн. -ы, -аў.

1. ліч. кольк. Лік і колькасць, роўная тысячы тысяч.

Мільён рублёў.

2. м. Вельмі вялікая колькасць чаго-н.

|| парадк. мільённы, -ая, -ае.