Verbum

прысло́ўе¹, -я, мн. -і, -яў, н.

У граматыцы: нязменная часціна мовы, якая абазначае прымету дзеяння, стану або якасці, напр.: цёпла, гучна, там, заўсёды.

|| прым. прысло́ўны, -ая, -ае.

пупаві́на, -ы, мн. -ы, -він. ж.

Трубкападобны орган, які злучае зародак чалавека (або жывёлы) з целам маці і служыць каналам для жыўлення зародка.

|| прым. пупаві́нны, -ая, -ае.

пяцісотго́ддзе, -я, мн. -і, -яў, н.

1. Тэрмін у 500 гадоў.

2. чаго. Гадавіна падзеі, якая была 500 гадоў таму назад.

П. горада.

|| прым. пяцісотгадо́вы, -ая, -ае.

жураве́ль¹, -раўля́, мн. -раўлі́, -раўлёў, м.

Вялікая балотная пералётная птушка з доўгімі нагамі і шыяй, з доўгай прамой дзюбай.

Шэры ж.

|| прым. жураўлі́ны, -ая, -ае.

Жураўлінае курлыканне.

журналі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Літаратурны работнік, які займаецца журналістыкай.

|| ж. журналі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

|| прым. журналі́сцкі, -ая, -ае.

за́саўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -савак, ж.

Рухомая металічная або драўляная планка на прабоях для запірання дзвярэй.

Зачыніць дзверы на засаўку.

|| прым. за́савачны, -ая, -ае.

зачына́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто пачынае якую-н. справу, пачынальнік.

Скарына — з. усходнеславянскага кнігадрукавання.

|| ж. зачына́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. зачына́льніцкі, -ая, -ае.

пако́с, -у, м.

1. Месца касьбы.

Лясны п.

2. Касьба або час касьбы.

Пачынаецца п.

3. мн. -ы, -аў. Тое, што і пракос.

|| прым. пако́сны, -ая, -ае.

палеагра́фія, -і, ж.

Навука аб развіцці пісьменства і старажытных рукапісах, мэта якой вызначыць час і месца іх узнікнення паводле знешняга выгляду і пісьма.

|| прым. палеаграфі́чны, -ая, -ае.

пана́ма¹, -ы, мн. -ы, -на́м, ж.

Летні шыракаполы саламяны або з матэрыі капялюш.

|| памянш. пана́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак, ж.

|| прым. пана́мны, -ая, -ае.