*Папра́гач, попрагач ’ручка ў навоі, на які наматваецца пража’ (ТС). Вытворнае з суф. ‑ач ад *попрагиць, аднакаранёвага з запрагаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пая́дзісты ’смачны’ (свісл., Сцяшк. Сл.) паводле ўтварэння можна параўнаць з літ. pavalgùsякі шмат есць’. Да па‑ і е́сці (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ляпя́нік ’ганчар’ (шчуч., Сцяшк. Сл.). Да ляпі́ць (гл.). Аб суфіксе ‑янік (які з ‑яннік) гл. Сцяцко, Афікс. наз., 56–57.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Во́дварацень ’лішак асновы ў шырыню пры накіданні ў ніты і бёрда, які ідзе назад’ (Шатал.). Да адвараціць з суф. ‑ень.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Во́дзечка ’тут’ (Шат.). Ад водзе пры дапамозе часціцы ‑ka з суф. ‑ч‑, які надае ласкальны характар (Карскі 2-3, 69).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вало́ўнік1 ’будынак для валоў’ (БРС, Жд.). Суфіксальнае ўтварэнне ад валовы.

Вало́ўнік2 ’чалавек, які паганяе валоў’ (Шатал.). Да валовы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ро́шчы: жарт. ро́шчый‑су́шчый ’існы, святы’ (мсцісл., Юрч. Вытв.). Не зусім ясна. Відаць, да расці, рошчыякі вырас’ і існуе.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тачко́ўка ’ўмоўны знак (кропка), які ставяць на паперы пры абмеры плыта (адпавядае 10 м³)’ (Нар. лекс.). Ад рус. то́чка ’кропка’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тхімкаць ‘жаласліва плакаць, румзаць, хныкаць’, ‘стагнаць’ (М. Нікановіч). Паводле Васілеўскага (Прадукт. тыпы, 73), ад выклічніка тхім, які перадае гукі людзей.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

беко́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да бекону; які служыць для прыгатавання бекону. Беконная свініна. // Які займаецца прыгатаваннем бекону. Беконная фабрыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)