Verbum

антрапані́міка, -і, ДМ -міцы, ж.

Раздзел анамастыкі, які вывучае антрапонімы, заканамернасці іх узнікнення, развіцця і функцыянавання.

|| прым. антрапанімі́чны, -ая, -ае.

анты́чны, -ая, -ае.

Які адносіцца да гісторыі і культуры старажытных грэкаў і рымлян.

Антычная літаратура.

Антычнае мастацтва.

|| наз. анты́чнасць, -і, ж.

апа́слівы, -ая, -ае (разм.).

1. Які дзейнічае з апаскай, асцярожна.

А. воін.

2. Недаверлівы, насцярожаны.

А. позірк.

|| наз. апа́слівасць, -і, ж.

арганізацы́йны, -ая, -ае.

Які адносіцца да арганізацыі (гл. арганізаваць у 1 знач.), да падрыхтоўкі ажыццяўлення чаго-н.

А. перыяд.

Арганізацыйныя расходы.

аса́дкавы, -ая, -ае.

1. гл. асадак.

2. Які ўтварыўся шляхам асядання мінеральных і арганічных рэчываў на дне вадаёмаў.

Асадкавыя горныя пароды.

асіраце́лы, -ая, -ае.

1. Які стаў сіратою; адзінокі.

Асірацелыя дзеці.

2. Пакінуты гаспадарамі, запусцелы, закінуты.

А. дом.

|| наз. асіраце́ласць, -і, ж.

асмя́глы, -ая, -ае.

Сухі, перасохлы; які страціў вільготнасць; прывялы ад гарачыні (аб раслінах).

Асмяглая зямля.

Асмяглыя вусны.

|| наз. асмя́гласць, -і, ж.

барада́ты, -ая, -ае.

1. Які аброс барадой (у 2 знач.).

Б. дзед.

2. Даўні, здаўна вядомы (разм.).

Б. анекдот.

Барадатая показка.

іскрамётны, -ая, -ае (кніжн.).

1. Які кідае іскры, іскрысты.

І. агонь.

2. перан. Яркі, агністы.

І. позірк.

|| наз. іскрамётнасць, -і, ж.

кандэнса́т, -у, М -са́це, м. (спец.).

Прадукт, які атрымліваецца ў выніку кандэнсацыі (у 1 знач.).

Газавы к.

|| прым. кандэнса́тны, -ая, -ае.