урэмі́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да урэміі. Урэмічнае захворванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

урэтраско́п, ‑а, м.

Спец. Аптычная прылада для агляду ўнутраных сценак урэтры.

[Грэч. urēthra — урэтра і skopeō — гляджу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усо́л, ‑у, м.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. усольваць — усаліць; засол.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уто́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да ўтку. Уточная пража.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

факелано́сец, ‑сца, м.

Спец. Спартсмен, які нясе факел пры адкрыцці алімпіяды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фалрэ́пны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да фалрэпа. Фалрэпны трос.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фарбава́рны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Звязаны з прыгатаваннем фарбы для афарбоўкі тканіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фарса́ж, ‑у, м.

Спец. Паскарэнне, узмацненне якога‑н. працэсу. Фарсаж рухавіка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фашы́ннік, ‑у, м., зб.

Спец. Хвораст, чарот, з якіх вяжуць фашыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ферамагні́тны, ‑ая, ‑ае.

Спец. З моцна выражанымі магнітнымі ўласцівасцямі. Ферамагнітныя рэчывы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)