папало́хацца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Сналохацца, перапалохацца — пра ўсіх, многіх. Некаторыя з калгаснікаў партызан папалохаліся і кінуліся наўцёкі. Дрозд колькі ні крычаў, не мог затрымаць іх. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паперапаўза́ць, ‑ае; ‑аем, ‑аеце, ‑аюць; зак., што, цераз што і без дап.

Перапаўзці — пра ўсіх, многіх. Чэрві паперапаўзалі з дрэў на сцяну. Хлопцы па-пластунску паперапаўзалі цераз дарогі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папрымо́шчвацца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Разм. Прымасціцца дзе‑н. — пра ўсіх, многіх. З-пад ног выпырхвалі спалоханыя сонныя птушкі. Яны, мабыць, папрымошчваліся былі нанач у жыце. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папрыраста́ць, ‑ае; зак., да чаго і без дап.

Прырасці, зрасціся з чым‑н. — пра ўсё, многае або ўсіх, многіх. — Юрка! Ленту! Што гэта сёння як папрырасталі ўсе?.. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папрыціска́цца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Прыціснуцца да каго‑, чаго‑н. — пра ўсіх, многіх. Пазашываюцца [дзеці] пад лахманы, папрыціскаюцца адно да аднаго, каб сагрэцца, і сядзяць, як мышаняты. Арабей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прылі́па, ‑ы, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑е, Т ‑ай (‑аю), ж.

Разм. Пра надакучлівага, назойлівага чалавека. У натоўпе смех-смяшок: — Бач, які прыліпа!.. Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прытно́м, прысл.

Абл. Непасрэдна адзін за адным, без перапынку; запар. А рыжы хлопчык пры камінку Чытае тонкім галаском Пра царскі дом, хістанні рынку, Без выбару, усё прытном. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разве́сісты, ‑ая, ‑ае.

Які мае шырока раскінутыя і навіслыя галіны (пра дрэва, куст). Вочы мне заступіла бяроза, развесістая, зялёная, жывая. Пташнікаў. Мікіта Мінавіч ляжаў пад развесістым кустом. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разгалі́ніцца, ‑ніцца; зак.

Пайсці ў галіны, даць вялікае голле (пра дрэвы). — А перасадзіце .. [ліпу] на сонца, дык убачыце, як хутка разгалініцца. Асіпенка. Сад ужо шмат выгнаў угару, разгалініўся. Марціновіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разло́мваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Незак. да разламаць.

2. безас. Пра моцны боль у якой‑н. частцы цела. Круціла ў галаве, разломвала ад болю ўсю спіну. Дамашэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)