радыёста́нцыя, ‑і, ж.

Комплекс прылад для перадачы і прыёму інфармацыі з дапамогай радыёхваль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радыётэлегра́ф, ‑а, м.

Сукупнасць перадавальнай і прыемнай апаратуры для тэлеграфнай сувязі па радыё.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радыётэлеметры́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да радыётэлеметрыі, служыць для яе. Радыётэлеметрычная інфармацыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

размыва́льнік, ‑а, м.

Прыстасаванне для ачысткі ад чаго‑н. пры дапамозе струменя вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

райні́к, ‑а, м.

Абцягнуты палатном кошык для лоўлі роя, які вылецеў з вулля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ракетапла́н, ‑а, м.

Самалётападобны лятальны апарат, прызначаны для палётаў у шырокім дыяпазоне скорасцей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскро́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да раскрою, прызначаны для яго. Раскройны цэх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распара́дчы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да распараджэння, служыць для распараджэння. Распарадчая камісія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ра́шкуль, ‑я, м.

Вугальны аловак, палачка драўнянага вугалю для рысавання, устаўленая ў рэйсфедэр.

[Ад ням. Reißkohle.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рая́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да раяля, прызначаны для яго. Раяльныя струны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)