трафарэ́ціць, ‑рэчу, ‑рэціш, ‑раніць; незак., што.

Спец. Размалёўваць, распісваць пры дапамозе трафарэта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тузлу́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да тузлуку. Тузлучны засол рыбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тыпаразме́р, ‑у, м.

Спец. Тыповы размер (станкоў, дэталей і пад.). Тыпаразмеры інструментаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэзаўрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Спец. Зрабіць (рабіць) тэзаўрацыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэлуры́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Зямны, які мае адносіны да Зямлі. Тэлурычныя токі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэмперава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Спец. Зрабіць (рабіць) тэмперацыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэрато́ма, ‑ы, ж.

Спец. Дабраякасная пухліна, якая з’яўляецца вынікам парушэння эмбрыянальнага развіцця.

[Ад грэч. teras, teratos — пачвара і ‑ōma — пухліна.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэ́рбій, ‑ю, м.

Спец. Рэдказямельны элемент, які складаецца з аднаго ўстойлівага ізатопа.

[Ад геагр. назвы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэрмаўсто́йлівы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які вытрымлівае высокую тэмпературу. Тэрмаўстойлівая цэгла. Тэрмаўстойлівы інструмент.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэтра́эдр, ‑а, м.

Спец. Правільны чатырохграннік, кожная грань якога мае форму трохвугольніка.

[Грэч. tetráedron ад tetra — у складаных словах — чатыры і hédra — аснова.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)