3) ула́джаньне n., структу́ра f.; су́тнасьць, і́снасьць f.
the constitution of life — су́тнасьць жыцьця́
4) прызначэ́ньне n., стварэ́ньне, фармава́ньне, залажэ́ньне n. (не́чага)
5) зако́н, дэкрэ́т -у m.; прыня́ты звы́чай
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
канані́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Які з’яўляецца канонам (у 1 знач.). Кананічнае права ў праваслаўнай царкве.
2. Прызнаны царквой у якасці свяшчэннага пісання; які ўваходзіць у склад канона (у 3 знач.). Кананічныя кнігі.
3.Кніжн. Цвёрда ўстаноўлены, прыняты за ўзор. Кананічныя рысы характару рэвалюцыянера.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
парашу́тны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да парашута. Парашутны шоўк.// Прызначаны для скачкоў з парашутам. Парашутная вышка.
2. У склад якога ўваходзяць парашутысты. За паўгадзіны да захаду сонца, у поўным бязлюддзі ўсюды навокал, па той бок лесу,.. сеў парашутны дэсант.Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скла́дзены, ‑ая, ‑ае.
1.Дзеепрым.зал.пр.ад скласці (у 1–6, 8 і 10–13 знач.).
2.узнач.прым. Які мае той ці іншы склад цела. Быў .. [Алесь] сярэдняга росту, але моцна складзены, з кароткай шыяй і магутнымі пукатымі грудзьмі.Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
танка...1
Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «танк 1», напрыклад: танкаваджэнне, танкабудаванне.
танка...2(гл. тонка...).
Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «тонка...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: танкагубы, танканогі, танкаскуры.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
яе́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да яйца (у 1 знач.). Яечны жаўток. Яечная шкарлупіна.// Прыгатаваны з яец, з яйцамі. Яечнае мыла. Яечны парашок.// Звязаны з нарыхтоўкай, захаваннем і продажам яец. Яечная база. Яечны склад.
2. Жоўты, колеру жаўтка. Яечны колер.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Жо́ра ’жарабя’, жо́ря (Бяльк.). Памяншальнае ўсячэнне жарабя (гл. жарабец) з пераносам націску на першы склад. Для ўсячэння падставай магло быць падвядзенне пад мадэль кароткіх назваў малых жывёл (ягня, цяля, дыял.ваўча, казя, каця, Сцяц., Афікс. наз., 197), звязанае з усячэннем паўторнай суфіксацыі (параўн. ласянёнак і ласё, там жа, 201). Няясны націск. Не выключана кантамінацыя з жэрці (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Лаба́з ’яма, склеп для агародніны’ (Сцяшк.), ’памяшканне, прызначанае для продажу або захоўвання зерня, мукі’, ’склад розных тавараў’ (БРС, КТС). Запазычана з рус. мовы, дзе лаба́з, лоба́з, лабо́з, ла́вас ’свіран для мукі; павець, пуня, мякіннік’, ’стажар’е на палях пад сцірту, стог’, ’памост на дрэве’ і інш. < коміlobos ’будан’, вянг. lomb ’лісце, галіна’ (Каліма, FUF, 18, 30).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мана́рка1 ’вопратка кароткага памеру з тканага сукна’ (Сцяшк.), ’пінжак’ (шчуч., З нар. сл.; лід., шчуч., гродз., Сл. ПЗБ). Рус.куйбыш.мона́рка ’кароткая кофта з аборкамі’, бран., пенз., ульян., урал.мана́рка ’жаночае паўпаліто на ваце, жакетка з плюшу; сукна, аксаміту’. З польск.marynarka ’пінжак’. Склад‑ry‑ выпаў у выніку дысіміляцыі з ‑r‑.