спрамяня́льнік, ‑а, м.

Спец. Перадатчык светлавой, цеплавой або гукавой энергіі. Рукавы спрамяняльнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стагна́цыя, ‑і, ж.

Спец. Адсутнасць развіцця; застой (у вытворчасці, гандлі і пад.).

[Ад лац. stagno — раблю нерухомым, спыняю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сталіро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы, ж.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. сталіраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стэно́зны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да стэнозу, звязаны з ім.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сціска́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які служыць для прасавання чаго‑н. Сціскальны прэс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

таль, ‑і, ж.

Спец. Падвеснае грузападымальнае прыстасаванне з ручным або маторным прыводам.

[Ад гал. talie.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тангенцыя́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Накіраваны па датычнай да дадзенай крывой. Тангенцыяльны ціск.

[Ад лац. tangens, tangentis — які датыкаецца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тралёўка, ‑і, ДМ ‑лёўцы, ж.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. траляваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трасашука́льнік, ‑а, м.

Спец. Прыбор для пошукаў падземных камунікацый, зробленых з металу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трасі́льшчык, ‑а, м.

Спец. Рабочы, які заняты ачысткай ільнянога валакна на трасілцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)