піелі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Спец. Запаленне нырачных лаханак. Хранічны піеліт.

[Ад грэч. pýelos — лаханка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піло́вачны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Прызначаны для распілоўкі. Піловачная драўніна. Піловачны матэрыял.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

планіме́тр, ‑а, м.

Спец. Матэматычны прыбор для вымярэння плошчы плоскіх фігур.

[Ад лац. planum — плоскасць і грэч. metreō — мераю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кіслава́нне, ‑я, н.

Спец. Апрацоўка тканіны слабым растворам кіслаты пры адбельванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыкве́так, ‑тка, м.

Спец. Маленькі лісток, які развіваецца пад самай кветкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прычэ́пнік, ‑а, м.

Спец. Тое, што і прычэпка (у 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

псіханеўралагі́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Звязаны з псіханеўрозамі. Псіханеўралагічная клініка. Псіханеўралагічнае даследаванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разгіна́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які служыць для разгінання суставаў. Разгінальная мускулатура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ра́пны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які змяшчае ў сабе рапу. Рапны раствор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскісля́льнік, ‑у, м.

Спец. Састаў, пры дапамозе якога робяць раскісленне металу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)