русто́ўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы, ж.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. руставаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рыфле́нне, ‑я, н.

Спец. Нанясенне рыфляў на паверхню чаго‑н. Рыфленне валікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ры́флены, ‑ая, ‑ае.

Спец. З рыфлямі на паверхні. Рыфленае жалеза. Рыфленае шкло.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэверсі́раванне, ‑я, н.

Спец. Змена напрамку руху рабочых частак машыны на адваротны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэдукава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак. і незак., што.

Спец. Падвергнуць (падвяргаць) рэдукцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэтыкуля́рны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да крывятворных органаў. Рэтыкулярная тканка.

[Ад лац. reticulum — сетачка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

савінава́ты, ‑ая, ‑ае.

Спец. Вінаваты ў чым‑н. сумесна з кім‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самаўзбуджэ́нне, ‑я, н.

Спец. Самаадвольнае ўзбуджэнне якіх‑н. фізічных з’яў. Самаўзбуджэнне ваганняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сафрані́н, ‑у, м.

Спец. Фарбавальнік чырвона-фіялетавага колеру, які вызначаецца вялікай устойлівасцю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свілява́ты, ‑ая, ‑ае.

Спец. Са свіллю; з касымі слаямі; касаслойны. Свіляватая бяроза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)