прыкла́дка, ‑і, ДМ ‑дцы, ж.

Спец. Прыманне неабходнага для прыцэльвання становішча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпло́дны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае прыплод, які дае прыплод. Прыплодная самка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прырэ́з, ‑у, м.

Спец. Дзеянне паводле дзеясл. прыразаць — прырэзаць (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разбракава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.

Спец. Размеркаваць гатовую прадукцыю па гатунках.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

размацава́цца, ‑цуецца; зак.

Спец. Вызваліцца ад мацавання, распасціся (пра што‑н. змацаванае).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разьбаўшчы́к, ‑а, м.

Спец. Рабочы, спецыяліст па нарэзцы разьбы (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскамандзірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго-што.

Спец. Размеркаваць (рабочых) па работах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раско́п, ‑у, м.

Спец. Месца, у якім праводзяцца археалагічныя раскопкі культурнага слоя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распа́лубіць, ‑блю, ‑біш, ‑біць; зак., што.

Спец. Зрабіць распалубку (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

розначыта́нне, ‑я, н.

Спец. Варыянт якой‑н. часткі асноўнага тэксту літаратурнага твора.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)