паліпо́ід, ‑а, М ‑дзе, м.

Спец. Недаразвіты паліп (у 1 знач.).

[Грэч. polýpus — паліп і eidos — від.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́лубнік, ‑у, м.

Спец. Тоўсты цёс або дошкі, прызначаныя для палуб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

памалагі́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да памалогіі. Памалагічная класіфікацыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паніро́вачны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які прызначаны, служыць для паніроўкі. Паніровачныя сухары.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пантакры́н, ‑у, м.

Спец. Лячэбны танізуючы сродак, які здабываецца з пантаў.

[Ад слова панты і грэч. krínō — аддзяляю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паралагі́зм, ‑у, м.

Спец. Няправільны вывад у выніку ненаўмыснай лагічнай памылкі.

[Ад грэч. paralogismós.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паралакты́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да паралакса. Паралактычнае зрушэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парасо́ль, ‑я, м.

Спец. Самалёт-манаплан з крылом, устаноўленым над корпусам.

[Фр. parasol, ад лац. paro — адбіваю і sol — сонца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надгляда́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Спец. Рабіць надгляд. Надглядаць на таможні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надзіма́льшчык, ‑а, м.

Спец. Той, хто надзімае што‑н. Надзімальшчык мячоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)