Verbum

ме́сці, мяту́, мяце́ш, мяце́; мяцём, мецяце́, мяту́ць; мёў, мяла́, мяло́; мяці́; ме́цены; незак., што.

1. Ачышчаць якую-н. паверхню ад смецця, пылу венікам, мятлой, шчоткай і пад.

М. палогу.

М. вуліцу.

2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). 3 сілай гнаць, пераносіць што-н. з месца на месца.

Вецер мяце лісце.

Пачало м. (безас.).

|| зак. падме́сці, -мяту́, -мяце́ш, -мяце́; -мяцём, -мецяце́, -мяту́ць; падмёў, -мяла́, -мяло́; -мяці́; -ме́цены (да 1 знач.).

ме́сціцца, ме́шчуся, ме́сцішся, ме́сціцца; незак.

1. Змяшчацца, знаходзіцца.

2. Умяшчацца, змяшчацца.

ме́сяц, -а, м.

1. Нябеснае цела, спадарожнік Зямлі. 3-за хмары выплыў м.

2. мн. -ы, -аў. Дванаццатая частка астранамічнага года.

Больш як м. знаходзіўся ў шпіталі.

|| памянш.-ласк. ме́сячык, -а, м. (да 1 знач.).

|| прым. ме́сячны, -ая, -ае.

ме́сячнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Месячны адрэзак часу, прызначаны для правядзення якога-н. грамадскага мерапрыемства.

М. бяспекі руху.

ме́та, -ы, ДМ ме́це, мн. -ы, мет, ж.

Тое, што і метка (у 2 знач.).

ме́тад, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. Спосаб пазнання з’яў прыроды і грамадскага жыцця.

2. Прыём, сістэма прыёмаў у якой-н. галіне дзейнасці з мэтай пабудовы і абгрунтавання сістэмы ведаў.

Перадавыя метады вытворчасці.

метадало́гія, -і, мн. -і, -гій, ж.

1. Вучэнне аб метадзе навуковага пазнання.

Навуковая м.

2. Сукупнасць найбольш агульных прынцыпаў, палажэнняў і метадаў, якія прымяняюцца ў той ці іншай навуцы.

М. гісторыі.

|| прым. метадалагі́чны, -ая, -ае.

метады́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

1. Спецыяліст па методыцы выкладання якога-н. прадмета.

2. Асоба, якая складае расклад заняткаў, экзаменаў, сочыць за выкананнем вучэбнай нагрузкі, вядзе дакументацыю ў вышэйшай навучальнай установе.

|| ж. метады́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. метады́сцкі, -ая, -ае.

метады́чны, -ая, -ае.

1. гл. методыка.

2. Планамерны, строга паслядоўны.

Метадычная работа.

|| наз. метады́чнасць, -і, ж.

мета́л, -у, мн. -ы, -аў, м.

Хімічна простае рэчыва або сплаў, якім уласцівы бляск, коўкасць і добрая праводнасць цеплыні і электрычнасці.

○

Высакародныя металы — металы, якія не акісляюцца і не ржавеюць (золата, серабро, плаціна).

Каляровыя металы — усе металы і іх сплавы, акрамя жалеза і яго сплаваў.

Лёгкія металы — металы, якія валодаюць малой шчыльнасцю, ніжэйшай за шчыльнасць жалеза (алюміній, магній, натрый і інш.).

Цяжкія металы — металы з вялікай атамнай вагой або шчыльнасцю (жалеза, ванадый, свінец, ртуць і інш.).

Чорныя металы — жалеза і яго сплавы (чыгун, сталь).

|| прым. металі́чны, -ая, -ае.

Металічныя грошы.

М. голас (перан.: звонкі і рэзкі).