Verbum

мерканты́льны, -ая, -ае.

Занадта ашчадны, своекарыслівы, гандлярскі.

|| наз. мерканты́льнасць, -і, ж.

ме́ркнуць, -ну, -неш, -не; ме́ркнуў, -нула і мерк, -кла; -ні; незак.

1. Траціць паступова яснасць, бляск; цямнець.

Зоркі меркнуць.

2. перан. Траціць сілу, славу, значэнне.

Слава меркне.

|| зак. паме́ркнуць, -ну, -неш, -не; паме́ркнуў, -нула і паме́рк, -кла; -ні.

ме́рны, -ая, -ае.

1. Рытмічны, роўны.

М. крок.

2. Які служыць для вымярэння чаго-н.

М. сажань.

3. Сярэдні па сіле, памерах (разм.).

М. ў росце.

|| наз. ме́рнасць, -і, ж. (да 1 і 3 знач.).

ме́рці, 1 і 2 ас. адз. звычайна не ўжыв., мрэ, мром, мраце́, мруць; мёр, ме́рла, ме́рлі; мручы́; незак. (разм.).

Паміраць, гінуць.

мерыдыя́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Уяўная лінія, якая праходзіць праз полюсы зямнога шара і перасякае экватар.

Геаграфічны м.

○

Нябесны мерыдыян — вялікі круг нябеснай сферы, які праходзіць праз зеніт і полюсы свету.

|| прым. мерыдыя́нны, -ая, -ае і мерыдыяна́льны, -ая, -ае.

Мерыдыянная плоскасць.

Мерыдыянальная лінія.

мерыно́с, -а, мн. -ы, -аў, м.

Парода танкарунных авечак.

|| прым. мерыно́савы, -ая, -ае.

ме́рыцца, -руся, -рышся, -рыцца; незак.

1. Намервацца ажыццявіць якое-н. дзеянне.

М. ўцякаць.

М. стрэльнуць.

2. Імкнуцца заняць якую-н. пасаду (разм.).

М. ў начальнікі.

ме́са, -ы, мн. -ы, мес, ж.

1. У каталіцкай царкве: літургія.

Скончылася м.

2. Музычны харавы твор на тэкст гэтага набажэнства звычайна ў суправаджэнні аргана ці аркестра.

М. кампазітара Ліста.

месі́я, -і, м. (кніжн.).

Пасланец Бога, які павінен прыйсці на зямлю і выратаваць чалавечы род ад зла і пакут.

|| прым. месія́нскі, -ая, -ае.

ме́сніцтва, -а, н.

1. У сярэдневяковай Русі: парадак размеркавання дзяржаўных пасад у залежнасці ад знатнасці роду і ступені важнасці пасад продкаў.

2. Абарона толькі сваіх інтарэсаў на шкоду агульнай справе.

Праяўляць м.

|| прым. ме́сніцкі, -ая, -ае.