му́фтавы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да муфты (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наво́хрыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

Спец. Пакрыць, пафарбаваць вохрай. Навохрыць падлогу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надключы́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які знаходзіцца, размешчаны над ключыцай (ключыцамі). Надключычная ўпадзіна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

назало́гія, ‑і, ж.

Спец. Вучэнне аб хваробах, адзін з асноўных раздзелаў паталогіі.

[Ад грэч. nosos — хвароба і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

называ́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да называння. Называльная функцыя слова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

найто́ўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы, ж.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. найтовіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нафтагазано́снасць, ‑і, ж.

Спец. Наяўнасць нафты і прыродных газаў у геалагічных адкладах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

не́дакіс, ‑у, м.

Спец. Вокісел з меншай колькасцю кіслароду, чым у закісе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непаліўны́, ‑ая, ‑ое.

Спец. Такі, які не патрабуе штучнага арашэння. Непаліўныя землі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ніста́гм, ‑у, м.

Спец. Адвольныя рухі вачэй, якія часта паўтараюцца (дрыжанне вачэй).

[Ад грэч. nystagmos — дрымота.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)