штраф, ‑у, м.

Грашовае спагнанне, якое накладваецца ў якасці пакарання ў адміністрацыйным ці судовым парадку. [Тхорык:] — Налажылі на мяне штраф, тады я пад’ехаў з канём і прывёз яшчэ тры плашкі. Усё роўна плаціць. Кулакоўскі. — Дзе я вазьму грошай на штраф. Ды за што штраф, калі я купляў білет. Адамчык. // Спагнанне, пакаранне за парушэнне правіл гульні, этыкету, амаральны ўчынак і пад.

[Ням. Strafe.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Піскунец ’плюшчай галінасты, Sparganium ramosum Huds.’ (паўн.-усх., Кіс.). Да піск (гл.); матывацыя наймення застаецца няяснай, аднак іншая назва — плюшчай, звязаная з плюха ’аер, касач’ (ТС), сведчыць пра падабенства ў выкарыстанні ніжняй часткі лістоў у якасці пішчалак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

праве́рка ж. Prüfung f -, -en; Nchprüfung f; Ǘberprüfung f (паўторная); Revisin [-vi-] f -, -en, Kontrlle f -, -n, Drchsicht f -, -en (прагляд);

праве́рка пашпарто́ў Psskontrolle f -;

праве́рка гадзі́нніка hrenvergleich m -(e)s;

праве́рка я́касці Güterkontrolle f, Qualitäts(über)prüfung f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дублёр м.

1. (запасны) Erstzmann m -(e)s, -leute;

2. тэатр. zwite Bestzung;

выступа́ць у я́касці дублёра alternerend spelen;

3. кіно Double [´du:bl] n -s, -s; Synchronisatinssprecher [-kro-] m -s, -; Sprcher m;

4. тэх. Dublermaschine f -, -n; Dppler m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

survey1 [ˈsɜ:veɪ] n.

1. агля́д, агле́дзіны, агляда́нне;

a public opinion survey апыта́нне грама́дскай ду́мкі;

make a general survey of the situation апі́сваць сітуа́цыю ў агу́льных ры́сах

2. інспектава́нне, абсле́даванне; AmE мы́тны кантро́ль;

a quality survey кантро́ль я́касці

3. по́шук (геалагі́чны);

an aerial survey аэразды́мка;

a survey group тапаграфі́чная гру́па

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ляжа́нец ’абложная зямля’ (Прышч. дыс.). Рус. арханг., наўг. ле́жанец, лежане́ц ’ворная зямля, якая дае добры плён збожжа’, лежанцы ’ворная зямля нізкай якасці’. Бел.-паўн.-рус. ізалекса. Да ляжа́ць (гл.) > ляжа́ны. Аф суфіксе гл. Сцяцко (Афікс. наз., 39–40).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сацыяліза́цыя

(ад лац. socialis = грамадскі)

1) ператварэнне ўласнасці ў грамадскую;

2) працэс станаўлення асобы на аснове засваення ёю элементаў культуры і сацыяльных каштоўнасцей, якія дазваляюць ёй функцыяніраваць у якасці паўнапраўнага члена грамадства.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

электрыза́цыя

(ад фр. électriser = электрызаваць, ад н.-лац. electricus = электрычны)

1) перадача якому-н. целу электрычнага зараду;

2) лячэнне электрычным токам;

3) змена якасці, стану чаго-н электрычным токам (напр. э. він).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Ступе́нь ‘выступ лесвіцы’, ‘этап у развіцці’, ‘мера якасці, дзеяння’, ‘вучонае званне’ (ТСБМ), ‘ступня; крок’ (Нас.), ‘ступня; крок; мера якасці, градус’ (Байк. і Некр.), ‘ступня’ (Сл. ПЗБ, Сцяшк., Ян.), ‘крок’ (Шымк. Собр., ТС), ‘ступак; ступня’ (ЛА, 3), ‘мера, роўная чалавечай ступні’ (Пятк. 2), ступі́нь ‘ступня’ (Дразд.), сту́пынь ‘тс’ (кам., КЭС), параўн. ст.-бел. степень ‘парог, лесвіца’ (Ст.-бел. лексікон), стопень ‘ступень, этап’ (там жа). Укр. ступі́нь ‘крок’, рус. ступе́нь ‘выступ лесвіцы’, в.-луж. stupjeń ‘чаравік’, ‘мера праяўлення якой-небудзь якасці; працэнт’, н.-луж. stupjeń ‘лямцавы чаравік’, чэш. stupeň, славац. stupeň ‘ступень’, серб.-харв. сту́пањ, славен. stọ̑pənj, балг. стъ́пен. Прасл. *stǫpenъ. Дэвербатыў да *stǫpiti (гл. ступіць) з суф. ‑enь; гл. Фасмер, 3, 788; Шустар-Шэўц, 1371; Махэк₂, 590; Бязлай, 3, 321. Борысь (578) праславянскім лічыць *stepenь (параўн. рус. степень, серб.-харв. сте̏пен, балг. сте́пен, макед. степен, ст.-слав. степень) ад незахаванага *stepti ‘ступіць, стаць’, на якое пазней паўплываў дзеяслоў *stǫpiti. Сюды ж ступе́ніць ‘ісці’ (навагр., Шн.). Параўн. стапа, стопень, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

атрафі́я

(гр. atrophia = завяданне)

1) страта жыццяздольнасці якога-н. органа, часткі арганізма (напр. а. мышцы);

2) перан. прытупленне, аслабленне якой-н. уласцівасці, якасці, здольнасці (напр. а. сумлення).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)