легкаверны прыметнік

Які ўсяму верыць, залішне даверлівы.

  • Л. чалавек.

|| назоўнік: легкавер’е і легкавернасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

літаратар назоўнік | мужчынскі род

Чалавек, які прафесійна займаецца літаратурнай працай, пісьменнік.

|| прыметнік: літаратарскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

мабілізаваны назоўнік | мужчынскі род

Чалавек, прызваны ў армію па мабілізацыі.

|| жаночы род: мабілізаваная.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

маланадзейны прыметнік

Такі, на якога нельга спадзявацца, які не выклікае давер’я.

  • М. чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

маразматык назоўнік | ніякі род

Чалавек, які знаходзіцца ў стане маразму.

|| жаночы род: маразматычка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

мацак назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

  1. Здаровы, моцны чалавек.

  2. Моцны тытунь, напітак і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

алкаголік назоўнік | мужчынскі род

Чалавек, які хварэе на алкагалізм, п’яніца.

|| жаночы род: алкагалічка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

амаральны прыметнік

Які супярэчыць маралі, пазбаўлены маралі.

  • А. чалавек.
  • А. ўчынак.

|| назоўнік: амаральнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

антрапонім назоўнік | мужчынскі род

Любое ўласнае імя, якое можа мець чалавек.

|| прыметнік: антрапанімічны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

антысеміт назоўнік | мужчынскі род

Чалавек, які непрыязна адносіцца да яўрэяў.

|| жаночы род: антысемітка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)