Пералу́пы (пырылу́пый) ’пярэсты’ (брэсц., ЖНС). Да пера- і лупі́ць (гл.) — ад апошняга ўтварэнне луп‑(ы) набыло значэнне ’вынік пасля біцця ці аблуплівання, здзірання скуры, шалупіння — пасы, пісагі’. Параўн. укр. закарп. перелу́пий ’раздзелены напалам’, ’двухколерны’, перелупи́ти ’пераламаць’ і польск. przełup ’адламаны кавалак, злом’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дэрмата-

(гр. derma, -atos = скура)

першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае «які адносіцца да скуры, да скурных хвароб».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дэрматаміязі́т

(ад дэрмата + гр. mys, myos = мышца)

калагеноз з паражэннем скуры, мышцаў, нерваў, а таксама сэрца, нырак і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дэрматафі́тыі

(ад дэрмата + гр. phyton = расліна)

грыбковыя хваробы скуры, валасоў і ногцяў жывёл і чалавека, якія выклікаюцца патагеннымі грыбамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

лейкадэ́рма

(ад гр. leukos = белы + дэрма)

знікненне пігменту скуры ў выніку некаторых захворванняў, а таксама пры прыёме некаторых лякарстваў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

нітрафунгі́н

(ад нітра- + лац. fungus = грыб)

лекавы прэпарат, процігрыбковы сродак, які выкарыстоўваецца для лячэння эпідэрмафіціі, кандыдамікозу скуры і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

саквая́ж

(фр. sac de voyage, ад sac = мяшок + voyage = падарожжа)

ручная дарожная сумка са скуры або тканіны, з замком.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тэрмарэцэ́птары

(ад тэрма- + рэцэптары)

рэцэптары ў скуры і слізістых абалонках чалавека і жывёл, якія дазваляюць адчуваць цяпло і холад.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

чамада́н

(перс. jāmadan)

дарожная скрынка са скуры, дэрмаціну, фібры ці кардону з вечкам і ручкай для рэчаў, багажу пасажыра.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

экскарыя́цыя

(ад лац. excoriare = здзіраць скуру)

паверхневы дэфект скуры, які ўтвараецца ў выніку расчэсвання, пры механічных пашкоджаннях і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)