пра́здно нареч. нічо́га не ро́бячы, без рабо́ты, без спра́вы;

жить пра́здно жыць, нічо́га не ро́бячы, гультаява́ць;

пра́здно тра́тить вре́мя марнава́ць час.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абкасі́цца, ‑кашуся, ‑косішся, ‑косіцца; зак.

1. Разм. Закончыць касьбу. Да пачатку жніва калгас абкасіўся.

2. У працэсе работы набыць патрэбныя якасці (аб новай касе).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

знясі́ліцца, ‑люся, ‑лішся, ‑ліцца; зак.

Страціць сілы, зрабіцца слабым, бяссільным. Знясіліцца ад цяжкай работы. □ [Васіль] адужваў кволасць, адужваў сябе, касіў, пакуль не знясіліўся дарэшты. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камера́льны, ‑ая, ‑ае.

Які праводзіцца ў кабінеце, лабараторыі (пра навуковую апрацоўку матэрыялаў, сабраных у час экспедыцый і палявых даследаванняў). Камеральныя работы. Камеральная апрацоўка матэрыялаў.

[Фр. cameral з лац.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зды́мачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да здымкі, звязаны са здымкай чаго‑н. Здымачная група. Здымачныя работы. Здымачны працэс. // Прызначаны для здымкі. Здымачны апарат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэзі́стар, ‑а, м.

Элемент электрычнага ланцуга, які прызначаны для абмежавання току ў ім і выкарыстоўваецца для стварэння рэжыму работы радыёлямпы, транзістарнага прыёмніка і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыкліза́цыя, ‑і, ж.

Аб’яднанне ў цыкл. Цыклізацыя работы рухавіка. □ Да закончаных цыклаў, да цыклізацыі меў вялікую прыхільнасць такі майстар верша, як Валерый Брусаў. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шатрава́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Машына для шатравання зерня ў млыне. // Спецыяльны механізм для такой жа работы ў складаных малатарнях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Кві́тка 1 ’вянок з жытніх каласкоў’ (Сл. паўн.-зах.), ’мяцёлка проса, аўса, грэчкі’ (Выг.) (Лекс. Палесся, 64–65). Кантамінацыя кветка (гл.), кітка, кета (гл.) і, магчыма, ветка з агульным значэннем ’колас аўса або проса’.

◎ Кві́тка 2 ’заканчэнне работы (будавання, жніва, сяўбы)’: «У нас квітка, дом накрыт» (Выг.). Гл. квітка©.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пі́льніца ’гарачая пара ўлетку, калі шмат работы і мітрэнгі’, ’спешка ў рабоце, пільная патрэба’ (Сл. ПЗБ; полац., Нар. лекс.; смарг., Сцяшк. Сл.; в.-дзв., ушац., беш., докш., ЛА, 2). Ад прыметніка пільны (гл. пільна) і суф. ‑іца (< прасл. *‑ica), магчыма, у выніку семантычнай кандэнсацыі словазлучэння, напрыклад, пільная пара ’жніво’ (іўеў., тамсама).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)