Verbum

падта́кваць, -аю, -аеш, -ае; незак., каму-чаму (разм.).

Слухаючы чужую гаворку, выказваць згоду, адабрэнне, часта вымаўляючы «так».

Ён меў звычку п.

|| аднакр. падта́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні́.

|| наз. падта́кванне, -я, н.

мро́іцца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., мро́іцца; незак., каму і без дап.

1. Уяўляцца ў думках, здавацца.

2. З’яўляцца ў снах, сніцца.

Мрояцца жахі.

|| зак. прымро́іцца, -о́юся, -о́ішся, -о́іцца.

надаку́чыць, -чу, -чыш, -чыць; зак., каму, з інф. і без дап.

Зрабіцца непрыемным сваёй аднастайнасцю, паўтарэннем.

Н. пытаннямі.

Надакучыла (безас.) гуляць.

|| незак. надаку́чваць, -аю, -аеш, -ае і надакуча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

абстру́кцыя, -і, ж. (кніжн.).

Дзеянне, адкрыта накіраванае на зрыў чаго-н., наўмысны зрыў у знак пратэсту якога-н. мерапрыемства шумам, выкрыкамі і пад.

Учыніць каму-н. абструкцыю.

|| прым. абструкцы́йны, -ая, -ае.

абавя́зак, -зку, мн. -зкі, -зкаў, м.

Пэўнае кола дзеянняў, якія павінны абавязкова выконвацца тым, каму яны даручаны, або хто сам узяўся за іх выкананне.

Усеагульны воінскі а.

Ускласці на сябе абавязкі.

лю́басць, -і, ж.

1. Пачуццё глыбокай прыхільнасці да каго-, чаго-н., адданасці каму-, чаму-н.; замілаванне кім-, чым-н.

Л. да роднага краю.

2. у знач. вык. Любата.

Хлопец — адна л.

ляно́та, -ы, ДМ -но́це, ж.

1. Адсутнасць жадання працаваць, рабіць што-н.; стан вяласці, санлівасці.

Навалілася л.

2. у знач. вык., каму з інф. Не хочацца, няма ахвоты.

Л. думаць.

перада́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -да́сца, -даду́цца; -да́ўся, -дала́ся, -ло́ся; зак., каму.

Перайсці ад аднаго да другога.

Твой вясёлы настрой перадаўся і нам.

Хвароба перадалася дзіцяці.

|| незак. перадава́цца, -даёцца.