Важне́цкі (БРС). Да важны (гл.). Словаўтваральнай паралеллю можа служыць маладзецкі. Параўн. таксама Nomina agentis важніца ’важная асоба’ (Гарэц.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

інко́гніта.

1. прысл. Тайна, хаваючы сваё імя.

Прыехаць і.

2. наз., нескл., н. Знаходжанне пад выдуманым імем.

Захоўваць і.

3. наз. нескл., м. і н. Асоба, якая скрывае сваё сапраўднае імя.

Зноў з’явіўся (з’явілася) учарашні (учарашняе) і.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пры́стаў, -тава, мн. -тавы, -таваў, м. (гіст.).

1. Паліцэйская пасада невялікага адміністрацыйнага раёна.

Участковы п.

Станавы п.

2. У Расійскай дзяржаве да 1917 г.: службовая асоба, прыстаўленая да каго-, чаго-н. для нагляду.

○

Судовы прыстаў — судовы выканаўца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

спадкае́мец, -мца, мн. -мцы, -мцаў, м.

1. Асоба, якая атрымала спадчыну або мае права на яе.

2. перан. Той, хто прадаўжае чые-н. традыцыі, чыю-н. дзейнасць.

|| ж. спадкае́мніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. спадкае́мскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

mysteriös

a таямні́чы, тае́мны, зага́дкавы

éine ~e Persón — разм. зага́дкавая [таямні́чая] асо́ба

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Drítte

sub m, f, n -n, -n трэ́ці, пабо́чны; трэ́цяя асо́ба

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Wénigkeit

f -, -en невялі́кая ко́лькасць, драбо́к, дро́бязь

méine ~ — мац сці́плая асо́ба

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

прыме́тны

1. заме́тный, приме́тный, ви́дный;

2. (замечательный) примеча́тельный, ви́дный;

~ная асо́ба — примеча́тельная (ви́дная) ли́чность;

3. заме́тный, чувстви́тельный, ощути́мый;

~нае паляпшэ́нне — заме́тное (чувстви́тельное, ощути́мое) улучше́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

гаво́рачы,

1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер. ад гаварыць.

2. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Які гаворыць. Гаворачая асоба.

3. Дзеепрысл. незак. ад гаварыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бортмеха́нік, ‑а, м.

Асоба, якая ўваходзіць у склад лётнага экіпажа і адказвае за стан і работу матораў, абсталявання, апаратаў і прыбораў (на самалёце, дырыжаблі).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)