фон-баро́н, ‑а, м.

Разм. іран. Фанабэрысты, пагардлівы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калі́ф, -а, мн. -ы, -аў, м.

Тое, што і халіф.

◊

Каліф на гадзіну (кніжн., часцей іран.) — пра чалавека, які займеў уладу на кароткі час.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

свяшчэннадзе́йнічаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. Выконваць які-н. царкоўны абрад.

2. перан. Рабіць што-н. урачыста і паважна (іран.).

|| наз. свяшчэннадзе́йства, -а, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

казлято́н, ‑у, м.

Разм. іран. Непрыемны, фальшывы голас у спевака.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павыдыга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. іран. Выдыгаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саймікава́нне, ‑я, н.

Разм. іран. Дзеянне паводле знач. дзеясл. саймікаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усёве́дны, ‑ая, ‑ае.

Іран. Які ўсё ведае, азнаёмлены з усім.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іра́нцы, -аў, адз. -нец, -нца, м.

Агульная назва народаў, якія насяляюць Іран.

|| ж. іра́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. іра́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вяльмо́жа, -ы, мн. -ы, -аў, м.

1. Знатны і багаты саноўнік (уст.).

Царскія вяльможы.

2. Пра чалавека, які зазнаўся (іран.).

Вельмі рана адчуў сябе вяльможам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

маля́ўка, -і, ДМ -ля́ўцы, мн. -і, -ля́вак, ж.

1. Тое, што і малёк.

2. перан. Пра чалавека маленькага росту або пра дзіця (разм., іран.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)