утыліза́тарства, ‑а, н.

Работа па ўтылізацыі чаго‑н.; імкненне да утылізацыі чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тяготе́ние ср.

1. физ. прыцягне́нне, -ння ср.;

земно́е тяготе́ние физ. зямно́е прыцягне́нне;

2. перен. ця́га, -гі ж.; (стремление) імкне́нне, -ння ср.;

тяготе́ние к нау́ке ця́га (імкне́нне) да наву́кі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

ураўня́льнасць, ‑і, ж.

Кніжн. Імкненне ўраўнаваць усіх людзей у якіх‑н. правах. Ураўняльнасць землекарыстання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эскапі́зм, ‑у, м.

Кніжн. Імкненне асобы адысці ад рэальнага жыцця ў свет ілюзій, фантазія.

[Ад англ. escape — бегчы, ратавацца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Корць ’ахвота, імкненне’ (Сцяшк. Сл.). Гл. карцець.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Tendénz

f -, -en тэндэ́нцыя, накірава́насць, імкне́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

кар’еры́зм, -у, м.

Пагоня за кар’ерай (у 1 знач.), імкненне любымі спосабамі дасягнуць асабістага поспеху ў якой-н. сферы дзейнасці, не зважаючы на інтарэсы іншых.

Службовы к.

|| прым. кар’еры́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пуры́зм, -у, м. (кніжн.).

Строгія, непрымірымыя адносіны да запазычанняў; імкненне захаваць што-н. (напр., мову) у нязменным выглядзе, у поўнай чысціні, без усялякіх новаўвядзенняў.

|| прым. пуры́сцкі, -ая, -ае і пурысты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

сма́га, -і, ДМ сма́зе, ж.

1. Моцнае жаданне піць.

С. не давала нармальна працаваць.

Сагнаць смагу (напіцца вады).

2. перан., да чаго. Моцнае імкненне да чаго-н. (разм.).

С. да жыцця.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ціка́віць, -ка́ўлю, -ка́віш, -ка́віць; незак., каго-што.

1. Выклікаць цікавасць, імкненне даведацца пра каго-, што-н.

Усіх цікавіла, што ён за чалавек.

2. Выклікаць захапленне, прыхільнасць да сябе.

Яго цікавіла скульптурнае мастацтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)