а́каючы, ‑ая, ‑ае.

Якому ўласціва аканне. Акаючыя гаворкі. Акаючае вымаўленне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нядзе́йсны, ‑ая, ‑ае.

Такі, якому не ўласціва дзейснасць. Нядзейсныя меры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падве́ржаны, ‑ая, ‑ае.

Які падвяргаецца чаму‑н., якому‑н. уздзеянню.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рабале́пны, ‑ая, ‑ае.

Якому ўласціва рабалепнасць. Рабалепнае пакланенне. Рабалепны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цеплаўсто́йлівы, ‑ая, ‑ае.

Якому ўласціва цеплаўстойлівасць. Цеплаўстойлівая сталь. Цеплаўстойлівыя сплавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

uncontrollable [ˌʌnkənˈtrəʊləbl] adj. бескантро́льны, нястры́мны;

uncontrollable laughter нястры́мны смех;

an uncontrollable child дзіця́, яко́му не́льга даць ра́ды; сваво́льнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

і́дал, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Статуя бажаства, якому пакланяюцца.

2. перан. Пра таго, каго горача любяць, хто з’яўляецца прадметам нізкапаклонства.

3. Нягоднік (разм., лаянк.).

Гэты і. высадзіў шыбу.

|| прым. і́дальскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

падыхо́дны, ‑ая, ‑ае.

Такі, па якому падыходзяць куды‑н. Падыходная траншэя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

святлаво́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Канал, па якому распаўсюджваецца светлавы паток.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сланцава́ты, ‑ая, ‑ае.

Якому ўласціва сланцаватасць (пра горныя пароды). Сланцаватая гліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)