фраму́га, -і, ДМ -му́зе, мн. -і, -му́г, ж.

Верхняя адкідная створка акна ці дзвярэй.

|| прым. фраму́жны, -ая, -ае.

Фрамужнае шкло.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Wíndschutzscheibe

f -, -n аўта засцерага́льнае шкло; лабаво́е шкло

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

лабавы́, -а́я, -о́е.

1. Накіраваны ў лоб; франтальны.

Лабавая атака.

Л. удар.

2. Размешчаны ў пярэдняй частцы чаго-н.

Лабавое шкло аўтамабіля.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

szkło

szkł|o

н.

1. шкло;

~o optyczne — аптычнае шкло;

~o butelkowe — бутэлечнае шкло;

~o lustrzane — люстраное шкло;

~o powiększające — павелічальнае шкло;

~o wodne — вадкае шкло;

2. ~a мн. акуляры;

~a kontaktowe — кантактныя лінзы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

абкуро́дыміць, -млю, -міш, -міць; -млены; зак., каго-што (разм.).

Пакрыць гарам, сажай што-н., каго-н.

А. шкло.

|| незак. абкуро́дымліваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пла́віцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -іцца; незак.

Станавіцца вадкім пад уздзеяннем высокай тэмпературы.

Шкло плавіцца пры высокай тэмпературы.

|| зак. распла́віцца, -іцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

бе́мскі, ‑ая, ‑ае.

У выразе: бемскае шкло (дакладней багемскае шкло) — устарэлая назва тоўстага, буйнапамернага шкла высокай якасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

оргстекло́ (органи́ческое стекло́) аргшкло́, -ла́ ср. (аргані́чнае шкло).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

венецыя́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Венецыі. Венецыянскія каналы.

•••

Венецыянскае акно гл. акно.

Венецыянскае шкло гл. шкло.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

растру́шчыцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -шчыцца; зак. (разм.).

Раздрабіцца ад удару або пад моцным цяжарам.

Ад удару раструшчылася шкло.

|| незак. растру́шчвацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)