Verbum

баранава́льшчык, ‑а, м.

Той, хто барануе. Запыленыя з ног да выгараўшых валасоў баранавальшчыкі.. былі падобны да шахцёраў. Шамякін.

глады́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Абл. Гладыш. Данік прывёз першую гладышку бярозавага соку. Шамякін.

го́ласна, прысл.

Уголас, не шэптам. Голасна чытаць. // Гучна, моцна. Малатарня гула, і таму гаварыць прыйшлося ненатуральна голасна. Шамякін.

заша́ркаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Пачаць шаркаць. // Прашаркаць. Зашаркалі хуткія крокі, і праз момант яму [Лемяшэвічу] адчынілі. Шамякін.

кладаўшчы́к, ‑а, м.

Работнік склада. [Паўлюк] насыпаў зерне ў мяшкі, глядзеў на вагі, каб кладаўшчык часам не памыліўся. Шамякін.

кровападцёк, ‑у, м.

Падскурнае кровазліццё, выкліканае ўдарам і пад. Перад яе вачамі мільгануў апухлы, з кровападцёкамі твар. Шамякін.

куп’ё, ‑я, м., зб.

Купіны. Лес скончыўся, і пачалося сухое балота з высокім куп’ём, старымі абгарэлымі пнямі. Шамякін.

няспы́ннасць, ‑і, ж.

Уласцівасць няспыннага. [Прыгажосць] зачароўвала, напаўняла адчуваннем няспыннасці руху, нараджала простую і зразумелую ўрачыстасць у душы. Шамякін.

памы́ць, ‑мыю, ‑мыеш, ‑мые; зак., каго-што.

Зрабіць чыстым пры дапамозе мыцця; вымыць. Памыла [Маша] бялізну, вышаравала падлогу. Шамякін.

пла́кацца, плачацца; безас. незак.

Пра настрой, жаданне плакаць. Хацелася заплакаць, каб сляз[а]мі выліць гора, але не плакалася. Шамякін.