чацвяры́к, -верыка́, мн. -верыкі́, -верыко́ў, м.

1. Старая мера аб’ёму сыпкіх цел; адна восьмая частка чвэрці.

Ч. пшаніцы.

2. Чатыры кані ў адной запрэжцы.

Ехаць на чацверыку.

|| прым. чацверыко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

víertáusend

num чаты́ры ты́сячы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

тэтрало́гія

(гр. tetralogia, ад tetra = чатыры + logos = слова)

чатыры творы аднаго аўтара (у літаратуры, музыцы, кіно), звязаныя адзінствам задумы і пераемнасцю сюжэта (параўн. дылогія, трылогія).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

quarter​2 [ˈkwɔ:tə] v.

1. дзялі́ць, падзяля́ць на чаты́ры ро́ўныя ча́сткі;

quarter an apple падзялі́ць я́блык на чаты́ры ро́ўныя ча́сткі

2. fml раскватаро́ўваць, ста́віць на пасто́й;

quarter troops in the city раскватарава́ць во́йска ў го́радзе

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

чатырохгадо́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які працягваецца чатыры гады. Чатырохгадовае навучанне. // Разлічаны, прызначаны на чатыры гады. Чатырохгадовы запас.

2. Узростам у чатыры гады. Лявонка то растрасаў траву ў пракосах, то забаўляў чатырохгадовую Марынку. Асіпенка.

3. Які мае адносіны да чатырохгоддзя (у 2 знач.). Чатырохгадовы юбілей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпра́віцца, -ра́ўлюся, -ра́вішся, -ра́віцца; зак.

Паехаць, пайсці, накіравацца ў дарогу.

А. ў падарожжа.

Цягнік адправіўся ў чатыры гадзіны.

◊

Адправіцца да святых на чай — памерці.

|| незак. адпраўля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

|| наз. адпраўле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

quadruple​2 [ˈkwɒdrʊpl] adj.

1. чацвярны́, з чатыро́х частак; чатырохкра́тны

2. у чаты́ры разы́ бо́льшы; чатырохразо́вы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Вярэ́ці ’месца на два ці чатыры бакі абапал чаго-небудзь’ (ст.-дар., Яшк.). Да вярэ́цея (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

чатырохгра́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае чатыры грані. Чатырохгранная прызма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чатырохпавярхо́вы, ‑ая, ‑ае.

Вышынёй у чатыры паверхі. Чатырохпавярховы будынак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)