дажджавы́, ‑ая, ‑ое.

1. Які паходзіць з дажджу, уласцівы дажджу, утвораны дажджом. Дажджавая вада. Дажджавыя каплі. □ За агародамі на нізкай паплавіне звінела дажджавая ручаіна. Чорны. // Які нясе дождж, багаты дажджом. Дажджавыя воблакі. // Прызначаны для засцярогі ад дажджу. Дажджавы плашч.

•••

Дажджавы чарвяк гл. чарвяк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

п’я́ўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, п’я́вак, ж.

1. Прэснаводны чарвяк, які корміцца кроўю жывёл, прысмоктваючыся да іх цела.

Медыцынская п. (для кровапускання). Ставіць п’яўкі.

2. перан. Пра чалавека-прыстасавальніка, які жыве за кошт чужой працы, эксплуатуе іншых.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шаўкаві́чны Séiden-; Máulbeer;

шаўкаві́чны чарвя́к заал Séidenraupe f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пескажы́л, ‑а, м.

Чарвяк, які жыве ў прыбярэжным марскім пяску, іле і служыць прынадай пры лоўлі рыбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

czerw

м. чарвяк; вусень

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Régenwurm

m -s, -würmer дажджавы́ чарвя́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

аскары́ды, ‑аў; адз. аскарыда, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Доўгі круглы чарвяк, які паразітуе ў кішэчніку млекакормячых і чалавека.

[Ад грэч. askaris, askaridos — гліст.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

незадаво́ленне, ‑я, н.

Разм. Тое, што і незадаволенасць (у 2 знач.). Вучыўся [Бондар] добра, але тачыў душу чарвяк незадаволення. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мары́та

(лац. maritus = самец)

дарослы чарвяк-сасун чарвяк-смактун, у якога пераўтвараецца ў канчатковым гаспадары лічынка адалескарый або метацэркарый.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

смакту́н, ‑а, м.

Чарвяк-паразіт, які жыве на скуры і жабрах рыб, а таксама ва ўнутраных органах жывёлы і чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)