сяміго́ддзе, -я, н.

1. Тэрмін у 7 гадоў.

2. Гадавіна падзеі, якая была 7 гадоў назад.

С. школы.

|| прым. сямігадо́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сахра́н Лес, пакінуты расці на доўгі тэрмін (Сур.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

termin, ~u

м.

1. тэрмін;

termin naukowy — навуковы тэрмін;

2. тэрмін;

termin prekluzyjny юр. апошні тэрмін;

odroczyć termin — адтэрмінаваць;

termin dostawy — тэрмін пастаўкі;

termin gwarancji — тэрмін гарантыі;

termin płatności — тэрмін плацяжу;

przed ~em — датэрмінова;

przedłużyć termin — пpaдоўжыць тэрмін;

w ~ie — y тэрмін;

3. вучнёўства;

oddać do ~u — аддаць у вучнёўства (у вучні)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

tenure [ˈtenjə] n.

1. улада́нне, вало́данне; тэ́рмін вало́дання;

security of tenure гаранты́йнае пра́ва на арэ́нду

2. тэ́pмін знахо́джання (на пасадзе); тэ́рмін паўнамо́цтваў;

his four-year tenure as President яго́ чатырохгадо́вы тэ́рмін на паса́дзе прэзідэ́нта

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кароткатэрміно́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які працягваецца кароткі тэрмін, нядоўгі час; разлічаны на кароткі тэрмін. Кароткатэрміновы водпуск. Кароткатэрміновая камандзіроўка. Кароткатэрміновыя курсы.

2. Які выдаецца на кароткі час. Кароткатэрміновы крэдыт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надаўжэ́й, прысл.

На больш доўгі, працяглы тэрмін. Хапіць надаўжэй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нядо́імка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак, ж.

Частка падатку, збору, не ўнесеная плацельшчыкам у тэрмін.

Плаціць нядоімку.

|| прым. нядо́імкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазбаўле́нне, -я, н. Гл. пазбавіцца, пазбавіць.

○

Пазбаўленне правоў (афіц.) — адняцце палітычных і грамадзянскіх правоў на пэўны тэрмін як мера пакарання за ўчыненыя злачынствы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пралангава́ць, -гу́ю, -гу́еш, -гу́е; -гу́й; -гава́ны; зак. і незак., што (афіц.).

Прадоўжыць (прадаўжаць) тэрмін дзеяння чаго-н.

П. дагавор.

|| наз. праланга́цыя, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Léihfrist

f -, -en тэ́рмін абанеме́нта; тэ́рмін паздкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)