паразганя́ць сов. (о многих, о многом) разогна́ть; (тучи, туман и т.п. — ещё) рассе́ять, разве́ять

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рассе́яцца сов., в разн. знач. рассе́яться;

тума́н ~се́яўся — тума́н рассе́ялся;

стары́я сябры́ ~се́яліся па ўсёй краі́не — ста́рые друзья́ рассе́ялись по всей стране́;

кало́на во́рага ~се́ялася — коло́нна неприя́теля рассе́ялась;

непако́й ~се́яўся — трево́га рассе́ялась

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кісе́йны, ‑ая, ‑ае.

1. Пашыты з кісяі. Кісейныя фіранкі.

2. перан. Празрысты, тонкі, як кісяя. Кісейны туман.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рассе́яцца (пра туман і г. д.) sich zerstréuen; sich verzíehen*, sich líchten, sich áuflösen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

засла́ць², -сцялю́, -сце́леш, -сце́ле; -сцялі́; -сла́ны; зак., што.

1. Рассцілаючы што-н., пакрыць якую-н. паверхню.

З. стол абрусам.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пакрыць, завалачы сабой (пра што-н., што сцелецца).

Туман заслаў нізіну.

Слёзы заслалі вочы.

|| незак. засціла́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

mgławica

ж.

1. астр. туманнасць;

2. дымка; смуга, туман

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zamglenie

н.

1. лёгкі туман, імгла;

2. перан. затуманьванне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Няту́скны ’нябляклы, яркі’ (А. Салавей). Да туск ’туман, цемра’, параўн. чэш. netusk ’расходнік’, ням. Immergrün ’тс’ (’заўсёды зялёны’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

клубі́цца, ‑біцца; незак.

Узнімацца, рухацца клубамі ​2. Дым клубіцца. □ Туман, нібы той дым па роўнядзі рачной клубіцца, коціцца. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аху́таць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго-што.

1. Абгарнуць чым-н., захутаць.

А. ногі коўдрай.

2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.), перан. Агарнуць, пакрыць чым-н.

Туман ахутаў лес.

|| незак. аху́тваць, -аю, -аеш, -ае.

|| звар. аху́тацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак. аху́твацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)