Ташнава́ць ’нудзіцца, сумаваць’ (Нас., Рам. 8–9, Растарг.), ’тужыць, нудзіцца’ (Касп.), тачнава́ць (точнова́ць) ’тс’ (Нас.). Шматкратны дзеяслоў да ташне́ць (гл.), зыходная форма тошна (гл.), што да *tъščьnъ ’нудны, сумны’, роднаснага *tъsknъ ’тс’, адкуль таскнава́ць ’нудзіцца, сумаваць’ (Нас., Ласт.), гл. таска.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гарава́ць

1. (жыць бедна) Not liden*; drben vi;

2. (сумаваць, тужыць) sich grämen, truern vi (па кім-н., чым-н. über, um A)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Ту́жа ‘туга, сум, журба’ (лід., Арх. Федар.), н.-луж. tuža ‘тс’, в.-луж. tuža ‘сум’, ‘непрыемнасць, трывога, хваляванне’. Паўночнаславянскае рэгіянальнае ўтварэнне ад асновы прасл. *tǫg‑ і суф. *‑ja (як лу́жа, сажа і інш.), параўн. туга (гл.), або незалежныя дэрываты ад тужы́ць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

pine

I [paɪn]

n.

хво́я, сасна́ f.

II [paɪn]

v.

1) тужы́ць па кім

2) со́хнуць (ад тугі́, бо́лю, хваро́бы)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

tęsknić

незак. za kim/czym (do kogo/czego) cумаваць, тужыць; маркоціцца аб кім/чым (па кім/чым)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

гарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак.

1. Жыць бедна, цярпець гора. Так і гаруе бедны Сцяпан: зямлі мала, сям’я — сем ратоў, кожнага накармі. Чарнышэвіч. Тады перастануць гараваць, як не будзе каму панаваць. Прыказка.

2. Сумаваць, тужыць па чым‑н.; перажываць якое‑н. няшчасце. Пражылі [Марта з Васілём] пяць год, а дзяцей усё не было. Асабліва гаравала па гэтым Марта. Пестрак.

•••

Гора гараваць (нар.-паэт.) — перажываць гора, пакутаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хма́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Пакрыты хмарамі. Хмарнае неба. // З небам, зацягнутым хмарамі. Хмарны дзень. □ Ліліся сумныя гукі, і здавалася, нехта наракае і тужыць, што прайшло цёплае лета, скардзіцца на хмарную восень, на слоту. Каліна. Ноч была хмарная, і на невялікай адлегласці ўжо нельга было распазнаць чалавека. Дуброўскі.

2. перан. Пануры, сумны, невясёлы. Хмарны настрой яшчэ жыў у Антонавай душы. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

languish

[ˈlæŋgwɪʃ]

v.i.

1) слабе́ць, млець; вя́нуць

2) со́хнуць, чэ́знуць; марне́ць

3) тужы́ць

She languished for home — Яна́ тужы́ла па до́ме

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

weary

[ˈwɪri]

1.

adj.

1) змо́раны; сто́млены; зьнясі́лены

2) стамля́льны, надаку́члівы

a weary wait — надаку́члівае чака́ньне

I am weary of it — Мне гэ́та ўсё абры́дла

2.

v.t. -ried, -rying

1) надаку́чваць

2) стамля́ць

3.

v.i.

1) стамля́цца

2) тужы́ць

She is wearying for home — Яна́ ту́жыць па до́ме

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

скорбя́щий

1. прич. які́ (што) смутку́е; які́ (што) бяду́е; які́ (што) ту́жыць; які́ (што) журы́цца; які́ (што) шкаду́е; см. скорбе́ть;

2. прил., см. ско́рбный.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)