агуро́чнік, ‑у, м., зб.

Разм. Агурочнае бацвінне. [Круміньскі] доўга поўзаў, хаваючыся, па градах, шукаючы свістка ў гарбузах і ў агурочніку, і ў траве каля плоту. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вымина́ть несов.

1. (разминать, делать мягким) разг. выміна́ць, разміна́ць;

2. (о траве и т. п.) обл. выто́птваць, выка́чваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ле́жбище ср., охот. ле́жбішча, -шча ср., ле́жня, -ні ж.; (след лежащего зверя на траве — ещё) ле́жыва, -ва ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

буйні́цца, ‑ніцца; незак.

Разм. Прыцягваць увагу, вылучацца сваёй буйнасцю. На маладых аксамітных ўсходах палёў, на прыдарожнай траве, на лісці кустоў, нібы брыльянты, буйніліся багатыя росы. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пеле́нес

(н.-лац. pellenes)

павук сям. скакуноў, які жыве ў траве, на дрэвах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ашэ́рхлы, ‑ая, ‑ае.

Падсохлы, падмёрзлы; падшэрхлы. Сонца не па-летняму ўжо, але яшчэ зырка свяціла, слізгаючы косымі промнямі па пажоўклай траве, па ашэрхлай ужо восеньскай зямлі. Кавалёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заглу́хлы, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Які прыціх, перастаў гучаць. Заглухлы тупат коней.

2. Заняпалы, закінуты, запусцелы. На паляне асталося два кусцікі крушыны, заглухлыя ў высокай траве. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зубро́ўка, ‑і, ДМ ‑броўцы, ж.

1. Шматгадовая травяністая расліна сямейства злакаў (змяшчае кумарын і скарыстоўваецца для араматызацыі напіткаў, прыгатавання настоек).

2. Гарэлка, настоеная на такой траве.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hokej

м. хакей;

hokej na lodzie — хакей з шайбай;

hokej na trawie — хакей на траве

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

лягу́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Абл. Жаба. Усюды была безліч лягушак — калі даводзілася ісці паўз балота ці сажалку, яны разляталіся па мокрай траве. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)