То́клішча ’месца, дзе стаяў ток’ (баран., Сл. ПЗБ), ’вытаптанае месца, вытаптаны ўчастак (на полі, у агародзе)’ (пух., Сл. ПЗБ), ’пажарышча’ (баран., ЛА, 4), сюды ж то́кавішча ’месца, дзе быў ток’ (Касп.), то́кывішча ’гумнішча’ (талач., ЛА, 4). Да ток 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

То́чышча ’ток’ (чэрв., Сл. ПЗБ; ЛА, 4), ’гумнішча’ (віл., ЛА, 4), тачы́шча ’тс’ (гарад., ЛА, 4). Да ток 2, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

токапрыёмнік, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

1. Прылада, пры дапамозе якой ток ад проваду або рэйкі перадаецца рухавіку электравоза, тралейбуса, пад’ёмнага крана і пад.

Т. электравоза.

2. Назва розных прыбораў, у якіх адбываецца ператварэнне электрычнай энергіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пераключы́ць сов., прям., перен. переключи́ть;

п. ток — переключи́ть ток;

п. свае́ інтарэ́сы — переключи́ть свои́ интересы́;

п. інстыту́т на і́ншую тэма́тыку — переключи́ть институ́т на другу́ю тема́тику

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

пераме́нны переме́нный;

~ннае надво́р’е — переме́нная пого́да;

○ п. капіта́л — переме́нный капита́л;

п. ток. — физ. переме́нный ток;

~нная велічыня́ — астр. переме́нная величина́;

~нныя зо́ркі — астр. переме́нные звёзды

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

Тачо́к ’пляцоўка, узвышанае і роўнае месца’ (Ласт.), ’ток (глінабітная пляцоўка)’ (чавус., карм., ЛА, 4), ’катух’ (брэсц., Нар. сл.). Да ток 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дыэле́ктрык, ‑а, м.

Рэчыва, цела, якое не праводзіць або дрэнна праводзіць электрычны ток; ізалятар.

[Англ. dielectric.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электро́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Праваднік у выглядзе пласцінкі, стрыжня, шара і пад., праз які электрычны ток уводзіцца ў вадкасць або газ. Дадатны электрод. Адмоўны электрод. // Дэталь машыны, якая падводзіць ток да частак, што апрацоўваюцца пры электразварцы або рэзцы.

[Ад слова электра... і грэч. hodós — дарога.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

*Такаўны́, токоўны́й ’гразкі’: токоўнэ булото, можно по ім ходіть (лун., Шатал.). Сюды ж токо́васты, токо́ваты ’цвёрды, як ток’ (ТС). Да ток 2, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

такаві́шча ​1, ‑а, н.

Месца, дзе такуюць птушкі. Прыляцелі, сабраліся [глушцы], дзівакі, Дзе было такавішча, на ўзбярэжжы ракі. Лукша.

такаві́шча ​2, ‑а, н.

1. Тое, што і ток ​2 (у 1 знач.).

2. Месца, дзе быў ток ​2 (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)