gunshot [ˈgʌnʃɒt] n.

1. ружэ́йны стрэ́л

2. дыста́нцыя, адле́гласць стрэ́лу;

within gunshot на адле́гласці стрэ́лу;

out of gunshot па-за дасяга́льнасцю/дася́жнасцю стрэ́лу

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

лук, ‑а, м.

Ручная зброя ў выглядзе гібкай дугі, сцягнутай цецівой, для пуску стрэл. Адразу бацька падае загад: — Не плачце марна! Лук мне дайце, стрэлы! Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хло́паўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

Тое, што і хлапушка (у 1 знач.). Недзе там, на левым флангу, як удар дзіцячай хлопаўкі, прагучаў адзіночны стрэл. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хра́снуцца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак.

Разм. груб. Упасці, паваліцца, моцна стукнуўшыся. Зараз жа грымнуў стрэл, і чорны дзядзька храснуўся на зямлю, ухапіўшыся рукамі за жывот. Маўр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бясшу́мна, ‑і, ДМ ‑мцы; Р мн. ‑мак; ж.

Разм. Вінтоўка са спецыяльным прыстасаваннем, якое знімае гук стрэлу, робіць стрэл бясшумным. Акрамя аўтамата, група атрымала бясшумку. Федасеенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глухме́нь, ‑і, ж.

Разм.

1. Глуш, глухамань. Прылажыўся дзед Талаш, і гулкі стрэл здрыгануў лясную глухмень. Колас.

2. перан. Цішыня. У лесе глухмень. Ціха ў бары. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тапена́нт

(гал. toppenant)

мар. снасць для падтрымлівання і паднімання гарызантальных і нахіленых рангоўтных дрэў (рэй, гікаў, гафеляў, стрэл і інш.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

niecelny

нятрапны; хібны;

niecelny strzał — нятрапны стрэл, пудла

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ме́ткий

1. ме́ткі, тра́пны;

ме́ткий вы́стрел ме́ткі (тра́пны) стрэл;

2. перен. тра́пны, уда́лы;

ме́ткий отве́т тра́пны (уда́лы) адка́з;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

одино́чный в разн. знач. адзіно́чны;

одино́чный полёт ав. адзіно́чны палёт;

одино́чное заключе́ние адзіно́чнае зняво́ленне;

одино́чный вы́стрел адзіно́чны стрэ́л.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)