ды́стых

(гр. distichon)

страфа з двух вершаў; двухрадкоўе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ста́нсы

(фр. stance, ад іт. stanza = страфа)

1) вершаваная страфа з чатырох радкоў, якая выражае закончаную думку;

2) верш, які складаецца з такіх строф.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

купле́т

(фр. couplet)

асобная страфа ў вершы або ў песні.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

акта́ва, ‑ы, ж.

1. Спец. Восьмая ступень гамы, а таксама інтэрвал паміж бліжэйшымі аднайменнымі гукамі рознай вышыні.

2. Вельмі нізкі бас.

3. Спец. Васьмірадковая страфа, у якой першыя шэсць радкоў аб’яднаны дзвюма перакрыжаванымі рыфмамі, а два апошнія — сумежнай рыфмай.

[Лац. octava — восьмая.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

катрэ́н

(фр. quatrain, ад quatre = чатыры)

страфа з чатырох вершаваных радкоў чатырохрадкоўе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тэрцэ́т, ‑а, М ‑цэце, м.

Спец.

1. Ансамбль з трох выканаўцаў, пераважна вакальны; трыо.

2. Музычны твор або частка музычнага твора для трох выканаўцаў (галасоў, інструментаў) са сваёй партыяй для кожнага.

3. Вершаваная страфа ў санеце, якая складаецца з трох радкоў.

[Іт. terzetto ад лац. tertius — трэці.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пункт ’кропка’ (ТСБМ, Гарэц.), ’страфа, куплет песні’ (валож., Жыв. сл.) ’частка ў музычным творы, калена’ (ПСл), ст.-бел. пунктъ ’кропка’. Запазычана праз польск. punkt (з 1566, гл. Банькоўскі, 2, 965) з ням. punkt < лац. pūnctus ’укол’ ад pungere ’калоць’; значэнне ’частка’ развілося на падставе нумарацыі асобных строфаў, куплетаў і г. д. лічбай з кропкай.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

verse

[vɜ:rs]

n.

1) верш -а m.

2) радо́к ве́рша

3) страфа́ f.

4) верш -а m. (у Бі́бліі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

акта́ва

(лац. octava = восьмая)

1) муз. восьмая ступень гамы;

2) літ. васьмірадковая страфа.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

вірале́

(фр. virelai, ад virer = кружыцца)

шасцірадковая страфа, інтанацыйна падзеленая на два трохрадкоўі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)