Báumstamm

m -(e)s, -stämme ствол дрэ́ва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

trunk [trʌŋk] n.

1. каме́ль; ствол (дрэва)

2. AmE бага́жнік (машыны)

3. хо́бат (слана)

4. ку́фар; вялі́кі чамада́н

5. ту́лава, торс

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

нака́тнік, ‑а, м.

Спец. Прылада ў гармаце, пры дапамозе якой ствол гарматы вяртаецца на месца пасля адкату яго пры выстрале. Спружынны накатнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзераві́на, ‑ы, ж.

Разм. Адно асобнае дрэва; ствол дрэва. — Тут недзе ўчора ляжалі сухая дзеравіна, здаецца, елка, дык ты не палянуйся, збегай. Чыгрынаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сце́лісты, ‑ая, ‑ае.

Які мае сцябло, што сцелецца па зямлі, або ствол з галінамі, якія распасціраюцца над самай зямлёй. Сцелісты гарбузнік. Сцелістая яблыня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ду́ла н. вайск. (ствол, руля) Mündung f -, -en (bei Schússwaffen);

ду́ла пістале́та die Mündung éiner Pistóle

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ствалавы́, -а́я, -о́е і ствало́вы, -ая, -ае.

1. гл. ствол.

2. у знач. наз. Рабочы, які кіруе механізмамі ствала шахты.

○

Ствалавыя клеткі — іерархія асобых клетак жывых арганізмаў, кожная з якіх здольна ў далейшым змяняцца адмысловым чынам (атрымліваць спецыялізацыю і развівацца далей як звычайная клетка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

руля, дула, ствол

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

абцерабі́ць сов.

1. (освободить от чего-л.) очи́стить;

а. ствол ад суко́ў — очи́стить ствол от су́чьев;

а. буракі́ — очи́стить свёклу;

2. (удалить) обруби́ть, обре́зать;

а. сукі́ — обруби́ть (обре́зать) су́чья;

3. разг. объе́сть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ляме́нь (груб.) ’поўны, тоўсты, здаровы’ (міёр., З нар. сл.). Балтызм. Параўн. літ. liemuõ ’ствол’, liemẽnė ’безрукаўка, камізэлька, кабат’. Семантычны пераход ’ствол’ > ’тоўсты чалавек’, параўн. у бел. камель > камлякаваты ’дужы, мажны’ (віл., Сл. ПЗБ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)