крапла́к

(ням. Krapplack)

сумесь алюмініевых і кальцыевых солей алізарыну, з якой вырабляюць паліграфічныя і акварэльныя фарбы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ацэтанітры́л

(ад ацэт- + нітрыл)

нітрыл воцатнай кіслаты, бясколерная вадкасць; выкарыстоўваецца як растваральнік для многіх солей мінеральных кіслот.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

отделе́ние

1. в разн. знач. аддзяле́нне, -ння ср.;

отделе́ние це́ркви от госуда́рства аддзяле́нне царквы́ ад дзяржа́вы;

отделе́ние пена́ла аддзяле́нне пена́ла;

команди́р отделе́ния воен. камандзір аддзяле́ння;

в пе́рвом отделе́нии конце́рта у пе́ршым аддзяле́нні канцэ́рта;

отделе́ние мили́ции аддзяле́нне мілі́цыі;

2. (выделение) физиол. выдзяле́нне, -ння ср.; хим., физ. вылучэ́нне, -ння ср.;

отделе́ние соле́й вылучэ́нне со́лей;

отделе́ние желу́дочного со́ка выдзяле́нне стра́ўнікавага со́ку;

гно́йные отделе́ния гно́йныя выдзяле́нні.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

канкрэме́нты

(лац. concrementum = зрастанне)

шчыльныя ўтварэнні ў арганізме з солей і калоідных рэчываў у выніку парушэння абмену рэчываў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пантапо́н

(ад гр. pan, -ntos = усё + opion = опій)

сумесь салянакіслых солей алкалоідаў опію, якая змяшчае каля 50 % марфіну.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кальцына́цыя

(лац. calcinatio)

праграванне мелу, вапняку, соды, солей, руд і іншых рэчываў з мэтай іх акіслення, разлажэння і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

амо́ній

(н.-лац. ammonium, ад лац. ammoniacum = аміяк)

аднавалентная група атамаў азоту і вадароду, якая ўваходзіць у склад многіх солей.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дэферыза́цыя

(ад дэ- + лац. ferrum = жалеза)

ачышчэнне вады ад солей жалеза, каб зрабіць яе прыгоднай для піцця і вытворчых мэт.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

крыягідра́т

(ад крыя- + гідрат)

сумесь крышталёў лёду і крышталёў солей, якая растапляецца з утварэннем раствору таго самага складу, што і сумесь.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

крэпіта́цыя

(ад лац. krepitare = скрыпець, хрусцець)

мед. адчуванне хрусту ў месцах пераломаў, у суставах пры адкладванні солей, у лёгкіх пры дыханні.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)