Schatz

m -es, Schätze

1) скарб, бага́цце

die Schätze des Bódens — кары́сныя вы́капні

nach Schätzen gráben* — шука́ць скарб

éinen ~ hében* — знайсці́ скарб

2) ласк. каха́ны, каха́ная

3) казна́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

dobytek, ~ku

dobyt|ek

м. маёмасць, скарб, пажыткі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

закліна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. каго (што). Настойліва прасіць, маліць аб чым-н.

З. памяццю бацькоў.

2. каго-што. У прымхлівых людзей: падпарадкоўваць сабе сілай магічных слоў, малітваў.

З. змей.

З. скарб.

|| наз. закліна́нне, -я, н. (да 2 знач.).

|| прым. закліна́льны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Тэза́ўрус ‘поўны тлумачальны слоўнік’ (ТСБМ), ст.-бел. тезаврусъ ‘тс’: в книгахъ тезаврусъ, то есть скарбом называють (1595 г., ГСБМ). Запазычана з лац. thesaurus, зафіксаванага ў лацінскамоўных тэкстах ВКЛ як ‘скарб, каштоўнасць, маёмасць’ (Жлутка, 335) з с.-грэч. θησαυρος ‘скарб, каштоўнасць, сховішча’. Значэнне ‘кніга, слоўнік’, відаць, пераноснае ад ‘тое, што запісана, улічана’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

skarb, ~u

м.

1. скарб;

za żadne ~y — ні за якія скарбы; ні за што;

2. казна; скарб;

skarb państwa — дзяржаўнае казначэйства

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дыяме́нт, ‑а, М ‑нце, м.

1. (часцей у паэт. мове). Алмаз, брыльянт. То не скарб дарагі над зямлёй — То праменняў блішчаць, дыяменты. Бядуля.

2. Від дробнага шрыфту.

[Фр. diamant.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пажы́так ’дробны скарб, хатнія рэчы; здабыча, пажыва’ (ТСБМ, Нас., Бяльк., Шат.), пожы́ток ’узятак’ (Ніканчук, Лексика Полесья). З польск. pożỳtek ’карысць, выгада’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сацава́ць ’шанаваць, паважаць’ (дзятл., Сл. рэг. лекс.). З польск. szacować ’цаніць, ацэньваць’, ’паважаць’; польск. з ням. schätzen < Schatz ’скарб’, гл. Брукнер, 538.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

закліна́ць несов., в разн. знач. заклина́ть;

з. скарб — заклина́ть клад;

~на́ю цябе́, скажы́ пра́ўду — заклина́ю тебя́, скажи́ пра́вду

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Góldschatz

m -es

1) фін. залата́я наяўнасць

2) (залаты́) скарб

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)