блакі́т, -у, М -кі́це, м.

1. Светла-сіні колер.

Б. азёр.

Б. вачэй.

2. Чыстае яснае неба.

Ні хмурынкі на блакіце.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

лёс², -у, мн. (спец.).

Рыхлая горная парода светла-жоўтага колеру, на якой фарміруецца ўрадлівая глеба.

|| прым. лёсавы, -ая, -ае.

Лёсавыя глебы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

zéisigrün

a све́тла-зялёны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

bladoczerwony

светла-чырвоны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

bladoniebieski

светла-блакітны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

bladozielony

светла-зялёны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

святле́й, святле́йшы (выш. ст ад светла, светлы) héller

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

буршты́н, -у, м.

Скамянелая смала хваёвых дрэў ад светла-жоўтага да бурага колеру, якая ўжыв. для вырабу ўпрыгажэнняў; янтар.

|| прым. буршты́навы, -ая, -ае.

Бурштынавыя пацеркі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

whitish [ˈwaɪtɪʃ] adj. белава́ты; бяля́вы;

whitish blue бле́дна-блакі́тны;

whitish green све́тла-зялёны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

све́тла безас hell, klar, licht; перан héiter, fréudig, froh

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)