A​2 [eɪ] n. «выда́тна» (самая высокая акадэмічная адзнака ў Англіі);

He got an A in chemistry. Ён атрымаў «выдатна» па хіміі.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

БАЛІ́ВАР

(Bolívar),

самая высокая вяршыня Кардыльеры-дэ-Мерыда, у Венесуэле. Выш. 5007 м. Названа ў гонар С.Балівара.

т. 2, с. 251

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

тала́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Самая вялікая адзінка вагі і грашовая адзінка ў Старажытнай Грэцыі, Егіпце, Вавілоне, Персіі і іншых абласцях Малой Азіі.

[Грэч. tálanton, літаральна — вага, вагі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мі́дэль

(гал. middel, англ. middle)

сярэдняя, самая шырокая частка карабля.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фе́рзь

(перс. ferz = палкаводзец)

самая моцная фігура ў шахматнай гульні.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ГЯМЫ́Ш,

самая высокая вяршыня Малога Каўказа, на хр. Мураўдаг, у Азербайджане. Выш. 3724 м. Складзена з вывергнутых парод.

т. 5, с. 555

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

кол​II м. разм. (самая нізкая школьная адзнака) Éins -, -en (адпавядае ў нямецкіх школах: Sechs f -, -en, Séchser m -s, -)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

самаарганіза́цыя, ‑і, ж.

Арганізацыя сваёй працы, дзейнасці. [Хведар Мікалаевіч:] — Самаарганізацыя трэба вышэйшая. Увага да, жывога жыцця, вядома, самая пільная. Урастаць трэба ў калектыў, Сцяпан Міхайлавіч. Мыслівец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выда́тны, -ая, -ае.

1. Які вылучаецца сярод іншых, славуты; які карыстаецца вялікай вядомасцю.

В. вучоны.

2. Незвычайны, выключны.

В. розум.

Выдатныя здольнасці.

3. Вельмі добры.

Прадукцыя выдатнай якасці.

Ты ж выдатна (прысл.) спяваеш.

4. у знач. наз. выда́тна, нескл., н. Самая высокая адзнака (у 4 знач.).

Атрымаць выдатна па хіміі.

|| наз. выда́тнасць, -і, ж. (да 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шыпу́лька, ‑і, ДМ ‑льцы; Р мн. ‑лек; ж.

Іголкі, ігліца ў хваёвых раслін. Пад адной магутнай елкай я знаходжу зручнае месца, каб адпачыць, зграбаю вялікую кучу прэлай шыпулькі і саджуся на яе, нібы на падушку. Хомчанка. — На паўвяршка выцягнуліся, — сказала.. [Васіліна], кратаючы пальцамі маладыя шыпулькі ялінак. Савіцкі. Самая-самая верхавінка маладой сасонкі падобна на вожыка. Вострыя шыпулькі тырчаць угору. Бяспалы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)