Verbum

прывіле́й, -я, мн. -і, -яў, м. гіст. Заканадаўчы акт у Вялікім Княстве Літоўскім, Рэчы Паспалітай і іншых феадальных дзяржавах.

Віленскі п.

ухава́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

1. Хаваючы, зберагчы.

У. чужыя рэчы.

2. Утаіць ад каго-н.

У. сваю правіннасць.

апазна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што (афіц.).

1. Пазнаць па якіх-н. прыметах, адзнаках.

А. у знаёмых брата былых суседзяў.

А. свае рэчы.

2. Устанавіць тоеснасць асобы або рэчы пры судовым следстве.

А. мёртвага.

|| незак. апазнава́ць, -наю́, -нае́ш, -нае́; -наём, -наяце́, -наю́ць; наз. апазнава́нне, -я, н.

|| наз. апазна́нне, -я, н.

пабра́ць, -бяру́, -бярэ́ш, -бярэ́; -бяро́м, -бераце́, -бяру́ць; -бяры́; -бра́ны; зак., каго-што.

Узяць, забраць усё, многае або ўсіх, многіх.

П. усе рэчы.

прымасці́ць, -машчу́, -мо́сціш, -мо́сціць; -мо́шчаны; зак., што (разм.).

Паставіць, пакласці (у нязручным месцы).

П. рэчы на лаўцы.

|| незак. прымо́шчваць, -аю, -аеш, -ае.

стары́зна, -ы.

1. ж., зб. Старое, паношанае адзенне, старыя рэчы, прадметы (разм.).

Заваліць старызнай хату.

2. м. Пра старога чалавека (разм., іран.).

скарб, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. звычайна мн. Грошы, каштоўныя дарагія рэчы, каштоўнасці, схаваныя дзе-н.

Незлічоныя скарбы і багацце.

2. перан.; звычайна мн. Духоўныя і культурныя каштоўнасці (кніжн.).

Скарбы духоўнай культуры беларускага народа.

3. перан. Пра каго-, што-н. вельмі вялікай вартасці.

Гэты артыст — сапраўдны с.

4. Багацце, маёмасць, хатнія рэчы.

Уласны с.

ладкава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; незак., што.

Прыводзіць у парадак, уладжваць.

Л. рэчы.

|| зак. уладкава́ць, уладку́ю, уладку́еш, уладку́е; уладкава́ны.

|| наз. уладкава́нне, -я, н.