пакаранне ў выглядзе посту, доўгіх малітваў, якое накладаецца царквой на таго, хто парушае рэлігійныя нормы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
тэало́гія
(гр. theologia, ад theos = бог + logos = вучэнне)
багаслоўе, рэлігійнае вучэнне, якое імкнецца абгрунтаваць рэлігійныя догмы і вераванні.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
маг, ‑а, м.
1. Той, хто нібыта валодае тайнамі магіі; чарадзей, чараўнік. //перан. Пра чалавека, які робіць што‑н. надта лёгка і лоўка. Мы ведаем цяпер Тваё імя, Купала, Вялікіх песень маг І сэрцаў валадар.Глебка.
2. На Старажытным Усходзе — жрэц, які спраўляў рэлігійныя абрады і прадказваў будучае.
[Грэч. mágos ад перс. muğ — вогнепаклоннік.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
і́нтэрым
(лац. interim = між тым)
часовыя распараджэнні часоў Рэфармацыі, якія выдаваліся з мэтай спыніць рэлігійныя спрэчкі паміж католікамі і пратэстантамі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
principle
[ˈprɪnsəpəl]
n.
1) пры́нцып -у m.; асно́ва f.
religious principles — рэлігі́йныя кано́ны
2) пра́віла n., зако́н -у m.
to make it a principle — зрабі́ць пра́вілам
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
worship1[ˈwɜ:ʃɪp]n.
1. богаслужэ́нне; вера вызна́нне;
forms of worshipрэлігі́йныя абра́ды, рытуа́лы;
freedom of worship свабо́да веравызна́ння;
a place of worship храм
2. паклане́нне; шанава́нне;
Your WorshipBrE, fml Ва́ша мі́ласць (зварот да суддзі, мэра)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
praktyka
prakty|ka
ж. практыка;
~ka lekarska — лекарская практыка;
w ~ce — на практыцы;
~ki religijne — рэлігійныя абрады
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
набо́жны, ‑ая, ‑ае.
1. Які верыць у бога і выконвае ўсе рэлігійныя абрады. Гаспадар быў набожны і суботні дзень сустракаў як належыць набожнаму яўрэю.Мікуліч.// Уласцівы такому чалавеку. Набожны настрой. Набожныя размовы.
2.перан. Поўны вялікай павагі. Тым часам Прахор запаліў большую лямпу і асцярожна, з набожнай пашанай адчыніў дзверы ў другую палавіну хаты.Зарэцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
е́рась, ‑і, ж.
1. Рэлігійная плынь, варожая догматам пануючай рэлігіі. Барацьба з ерассю. □ Беларускія кніжнікі XVI–XVII стст. перакладалі рэлігійныя творы на «простую»мову, але з аглядкай — не нарабіць бы памылак, не адысці б ад царкоўных канонаў, не ўпасці б у ерась.Шакун.//перан.Разм. Адступленне ад агульнапрынятых правіл, палажэнняў. Абвінаваціць у ерасі.
2.перан.Разм. Бязглуздзіца, лухта. Несці ерась.
[Ад грэч. háiresis — секта.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
забабо́ны, ‑аў; адз.няма.
Вера ў тое, што некаторыя з’явы і падзеі маюць таямнічы сэнс і з’яўляюцца прадказаннем будучага; прымхі. Рэлігійныя забабоны. □ Сабраўся ў старэчай памяці нязмерны запас дзівосных успамінаў, у якіх траплялася здаровая жыццёвая мудрасць з густой сеткай спрадвечных забабонаў.Зарэцкі.— Калі сустрэнеш папа на дарозе — не к дабру, — кажуць людзі. Міхалка плюе, нібы верыць у гэты[я] дурныя забабоны.Бядуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)