абы-калі́, прысл.

Усё роўна калі; ва ўсякі час, хоць калі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ізамерыза́цыя

(фр. isomérisation, ад гр. isomeres = роўна падзелены)

ператварэнне аднаго ізамера ў другі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

не́хта, не́кага, не́каму, не́кага, не́кім, аб не́кім, займ. неазнач.

1. Невядома хто, нейкі чалавек.

Н. стукаў у дзверы.

2. Якісьці мала каму вядомы чалавек (у спалучэнні з прозвішчам, імем).

Н.

Іваноў.

3. Які-н. чалавек, усё роўна хто; хто-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

стро́йны, -ая, -ае.

1. Прыгожа і прапарцыянальна складзены, з прыгожай фігурай.

С. юнак.

С. стан.

2. Правільна і роўна размешчаны.

Стройныя рады прысад.

3. 3 правільнымі суадносінамі паміж часткамі; паслядоўны.

Стройнае гучанне аргана.

С. хор галасоў.

|| наз. стро́йнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

sowiesó

adv усё ро́ўна, і без таго́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

газо́н

(фр. gazon)

пляцоўка ў садзе, скверы, парку з роўна падстрыжанай сеянай травой і кветкамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ат, выкл.

1. Пры перадачы непрыемнасці, адчаю. —

Ат, усё роўна!

2. Пры перадачы бестурботнасці, нядбаласці. —

Ат, што пра тое казаць.

Ат, што там доўга гаварыць...

3. Пры выказванні нязгоды, рашучага адмаўлення. —

Ат, не крывіце душой.

4. Пры выказванні прыкрасці, незадаволенасці. —

Ат, знайшлі каго слухаць!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

éinerléi

adv inv усё ро́ўна, усё адно́, абыцкава

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

evenly [ˈi:vnli] adv.

1. паро́ўну; на ро́ўныя ча́сткі

2. ро́ўна, раўнаме́рна

3. спако́йна, без зло́сці або хвалява́ння

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бязве́траніца, ‑ы, ж.

Ціхае, бязветранае надвор’е. Хвоі і ў ціхую бязветраніцу роўна і спакойна шумяць. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)